N.B. De volledige tekst van de berichten is (tenzij anders aangegeven) in het Engels.
Een opmerking over "Fair Use Policy"
Waar zijn de vrouwen?
Nu de oorlog zo'n beetje ten einde is zijn conflicterende belangen binnen Irak op de voorgrond getreden. De toekomst van Irak zal bepaald worden door de vraag hoe deze conflicten zich zullen ontwikkelen: niet alleen de strijd tussen de bezettende macht en de Irakezen, maar ook de strijd om de macht tussen Irakezen onderling - tussen Soennieten en Sji'iten, Koerden en Arabieren, secularisten en islamisten. Maar één aspect van het machtsspel wordt nauwelijks in de discussies meegenomen: wat voor rol blijft er over voor Iraakse vrouwen?
The Guardian (UK), 25 april 2003Postmodern imperialisme
Als we de nieuwe Amerikaanse politiek willen begrijpen die zich in Irak openbaart is de verleiding groot om terug te grijpen op de literatuur die de lof bezingt van het klassieke kolonialisme. Daar lezen we: "kolonisatie is geen kwestie van belangen maar een kwestie van plicht (...) voor het algemeen welzijn van de mensheid." Bij George W. Bush en zijn neoconservatieve inspiratoren zijn dezelfde accenten te horen. De messiaanse propaganda voor het politieke en economische liberalisme maakt deel uit van de plichten van de grootste democratische macht van de 21e eeuw, op eenzelfde wijze als het kolonialisme van de 19e eeuw aankeek tegen het "algemeen welzijn" van de mensheid.
Le Monde (Fr.), 25 april 2003 (Frans)De lessen van Libanon
Mensen stonden te juichen toen de Amerikaanse mariniers de hoofdstad binnentrokken. Eindelijk zou iemand de orde herstellen, de bandieten en moordenaars van de straat halen en een einde aan de chaos forceren. Toen begon een nieuwe regering dissidenten te arresteren en te martelen. Amerikaanse soldaten schoten Sji'itische moslims neer en doodden hen zelfs. Amerikaanse en Britse straaljagers bombardeerden Sji'itische wijken. Al gauw waren de Amerikaanse ambassade en het hoofdkwartier van de mariniers in een puinhoop veranderd. Amerikaanse en Britse burgers werden gegijzeld en op de TV aan de wereld getoond. Toen voeren de Amerikaanse oorlogsschepen weg en namen de mariniers mee. Het experiment in "nation-building" was voorbij. Dit is al eens gebeurd. De tijd: augustus 1982 tot februari 1985. De plaats: Libanon. Kan dit opnieuw gebeuren, op een nog grotere schaal, in Irak?
The Guardian (UK), 24 april 2003Amerikaans plan om Noord-Korea te bombarderen
Het Pentagon heeft gedetailleerde plannen gemaakt om de Noordkoreaanse kerncentrale in Yongbyon te bombarderen, als de communistische "schurkenstaat" doorgaat met het verwerken van afgewerkte staven kernbrandstof. Deze zouden binnen zes maanden genoeg plutonium kunnen opbrengen voor een half dozijn kernwapens.
The Australian (Aus.), 22 april 2003De huurlingen van het Pentagon
De Amerikaanse overwinning in Irak is de overwinning van een leger dat centrale taken aan particuliere militaire bedrijven gedelegeerd heeft en deze bedrijven ook een belangrijke rol wil laten spelen in de periode na de oorlog. Een sleutelfiguur daarin is Jay Garner, generaal b.d. van het Amerikaanse leger. De nieuwe "sheriff van Bagdad" is op 21 april in de Iraakse hoofdstad aangekomen als hoofd van het "Bureau voor Wederopbouw en Humanitaire Hulp".
Die Tageszeitung (BRD), 22 april 2003 (Duits)Deze bezetting is een ramp
De dankbaarheid voor het verdrijven van Saddam Hussein, waar Washington bij vergissing jaren op dacht te kunnen teren, is bijna uitgeput. Diegenen die de regering-Bush tegen deze oorlog hebben gewaarschuwd, hebben gelijk gekregen. Alleen in de Koerdische gebieden in het noorden is men enigszins tevreden. Maar in Nassiriya werd de Amerikaanse proconsul Jay Garner door Sji'itische demonstranten begroet met kreten als "nee tegen Saddam, nee tegen bezetting". In Bagdad kwamen tienduizenden Soennitische en Sji'itische moskeegangers na het vrijdaggebed naar buiten en marcheerden door de straten, de Amerikanen oproepend om te vertrekken.
The Guardian (UK), 21 april 2003Een bijkomend bombardementje
Waren de Amerikaanse bombardementen op de in Irak gestationeerde Iraanse oppositiegroep de Volksmudjaheddin de bijdrage van de VS aan een deal met Iran? Ondanks de verbale aanvallen van de VS op Iran zijn er, volgens persberichten, al in de aanloop tot de oorlog in Irak bepaalde geheime onderonsjes en afspraken tussen de twee landen geweest. Weliswaar veroordeelde Iran de oorlog, maar het land gaf niettemin toezeggingen om zich neutraal te zullen houden en piloten bij noodlandingen bescherming te zullen bieden. De VS stemden zelfs in met een kleine, indirecte Iraanse inmenging in het noorden van Irak.
Die Tageszeitung (BRD), 19 april 2003 (Duits)Brits instituut wijst op gevaren van verarmd uranium
Honderden tonnen verarmd uranium, door Groot-Brittannië en de VS in Irak gebruikt, moeten opgeruimd worden om de burgerbevolking te beschermen. Deze uitspraak van de Royal Society, het belangrijkste wetenschappelijk instituut van Groot-Brittannië, gaat in tegen beweringen van het Amerikaanse Pentagon dat dit niet nodig vindt. De uitspraak van het instituut heeft nieuwe voeding gegeven aan de controverse over het gebruik van verarmd uranium, dat een effectief wapen is tegen tanks en bunkers maar waarvan veel wetenschappers ook geloven dat het kanker en andere ernstige ziekten veroorzaakt.
The Guardian (UK), 17 april 2003Hoeveel zal de VS betalen voor de toekomst van Irak?
Nu komen de rekeningen binnen. We zullen zien of het de Amerikanen ernst is met hun bedoelingen om een welvarende nieuwe democratie op te bouwen in het hart van de Arabische wereld. De eerste stappen zijn onontkoombaar. Zoals de zaken ervoor staan kan niemand ook maar één enkele cheque uitschrijven ten gunste van Irak zolang de vraag van de torenhoge schulden van het land niet is opgelost. Er kan niet één enkel vat olie verkocht worden totdat duidelijk is wie als eerste recht kan doen gelden op het geld; geen oliebedrijf van enige reputatie zou het aanraken zonder duidelijk eigendomsrecht.
The Times (UK), 16 april 2003Democratie kan alleen van onderop groeien
Laten we voor het moment eens geloven dat de oliemiljonair uit Texas in het Witte Huis, en zijn legertje fortuinlijke zakenlieden die nu lopen te kwijlen bij het vooruitzicht van riante contracten voor de wederopbouw van Irak, niet op enige wijze gedreven werden door de begeerte naar olie of riante wederopbouw-contracten toen ze het besluit namen om het land binnen te vallen. Laten we aannemen dat zij, en de Britse premier, uitsluitend gedreven werden door hun haat voor tirannie en hun ideologische hartstocht om deze door democratie te vervangen. Als we dat alles aannemen, zou de oorlog dan wél gerechtvaardigd geweest zijn?
The Guardian (UK), 16 april 2003
_____
De Vredessite |
Nieuwe Oorlog 2003