Sharon koerst af op een ramp voor de Palestijnen

Sonja van Wier

30 januari - Het grootste probleem op de Westelijke Jordaanoever wordt gevormd door een onbekend aantal wegversperringen en meer dan 750 checkpoints. Die houden alle normaal verkeer tegen en laten de economie aan duigen vallen. De gevolgen laten zich raden, werkloosheid, armoede en honger.

De door Israel Bezette Palestijnse Gebieden zijn in een handomdraai af te sluiten. Sommigen zeggen dat er slechts een halve dag voor nodig is, anderen zeggen vijf minuten. Misschien is een telefoontje voldoende. Zo'n afsluiting heeft in het verleden wel eens meer dan dertig dagen geduurd. Dan kunnen Palestijnen niet meer werken en geen eten meer kopen. Als dan ook nog het water afgesloten wordt, dreigen dorst, vervuiling en ziektes.

De vooruitzichten voor een levensvatbare Palestijnse staat, zijn dan ook verre van rooskleurig. Wat De Muur betreft, het Internationaal Gerechtshof heeft daarover een uitspraak gedaan die aan duidelijkheid niets te wensen over laat: de muur moet van Palestijnse grond af. Dan moet 99% van De Muur weg. De Verenigde Staten hebben Sharon laten weten dat de muur niet te diep op Palestijns grondgebied mag worden gebouwd. Tegelijkertijd staan ze hem oogluikend toe op dergelijke plaatsen kleine stukjes muur te bouwen. Worden die over een aantal jaren onderling doorverbonden, dan verandert de Westelijke Jordaanoever in een gatenkaas waarbij de kaas voor de Israelische nederzettingen en Israelische bypass-roads zijn en de gaten voor de Palestijnen.

De levensvatbare staat waar de Palestijnen genoegen mee wilden nemen, was er een op de Westelijke Jordaanoever en in Gaza. Het hen toegemeten stuk grond zou in dat geval 22% van het voormalige Mandaatgebied Palestina zijn. Mogelijkheden zijn er in dat geval wel. De sociaal-geograaf Jan de Jong noemt een ontwikkeling op het economisch peil van Griekenland haalbaar.

De staat die Israel voor de Palestijnen wil is niet een dergelijke levensvatbare staat, maar een staat die Israels problemen met de Palestijnen oplost op ongeveer de helft van dat gebied. De Palestijnen krijgen in dat geval voor een bevolking van drieenhalf miljoen mensen een lapje grond zo groot als de helft van Gelderland, dat ook nog eens in afgesloten stukken en brokken verdeeld is.

Een van de oorzaken is dat. Israel haar nederzettingen niet wil ontruimen maar onderling verbinden. Het wegennet dat zij er voor aanlegt, en dat uitsluitend voor Israeli bestemd is overlapt soms het Palestijnse. De Palestijnen moeten maar naar nieuwe routes zoeken. Soms zijn ze gedwongen, hoog door de bergen te gaan rijden. In een aantal gevallen heeft Israel bij kruisingen tunneltjes bepleit, die dan door de EU zouden moeten worden betaald. Maar die voelt daar niet veel voor.

De Europese Unie zou daarmee ook de Zwarte Piet krijgen. Bouwt ze het tunneltje niet, dan zijn de Palestijnen boos. Bouwt ze het tunneltje wel, dan betaalt ze voor de Israelische bezetting.
Wanneer de Europese Unie een Palestijnse staat met open onderlinge verbindindingen en openverbindingen naar het buitenland wil, dan moeten dat onderlinge verbindingen tussen de Westelijke Jordaanoever en de Strook van Gaza, voorts een open verbinding met Jordanie en misschien Egypte zijn.. Israel vindt in het geval van Jordanie een tien meter brede weg meer dan genoeg.. Op die manier kunnen Palestijnen het land uit, maar daarmee is alles gezegd en gesproken.

De mogelijkheden die er dan nog over zijn voor het ontwikkelen van een levensvatbare staat, zijn er vermoedelijk uitsluitend nog als je de criteria ervan verlaagd tot het niveau van boter, kaas en eieren Bedrijven kunnen zich nu op de Westelijke Jordaanoever al niet meer ontwikkelen. Zakenlui vertrekken naar het buitenland.

Samenvattend: uit alles valt af te leiden dat Sharon het Ontkoppelingsplan op de Westelijke Jordaanoever wil voortzetten in de vorm van een Palestijnse staat die zich economisch niet ontwikkelen kan omdat er geen onderling verkeer mogelijk is.

Als de Palestijnen de staat krijgen die Bush en Sharon voor hen in gedachten hebben, dan dreigt een humanitaire ramp. In hoeverre de Palestijnse Autoriteit en de nieuwe president Mahmood Abbas daar oog voor hebben, is de vraag. Dat des te meer omdat ze bij Israel en in het buitenland graag als "redelijk" willen overkomen.

 
_____
menu | dDH