| de vredessite / nieuws 2006 |
Workshop Mustafa Barghouti op Nederlands Sociaal Forum
Palestina/Israël: ‘De gevaarlijkste situatie in 40 jaar’
Verslag van Ronald Rovers
Nijmegen, 20 mei 2006 - “We moeten het compromis vernietigen.” Palestijns parlementslid Barghouti doelde op het Olmert-plan om de bezette gebieden op te delen in een Israëlisch en een Palestijns deel.
Apartheid
En niet minder controversieel: “Israël is een apartheidsregime geworden. De bezetting is langzaam veranderd in een apartheidsregime. Één voorbeeld: een Arabische Israëliër mag niet trouwen met iemand uit een ander land. Israëli’s mogen dat zonder enig probleem. [De] Oslo [akkoorden] was the pretext to apartheid.”
De muur
Barghouti liet aan de hand van talloze plattegronden en statistieken zien dat het Olmert-plan op geen enkele manier tot een volwaardige Palestijnse staat kan leiden. De Israëlische strategie is er sinds 1967 op gericht zoveel mogelijk nederzettingen te bouwen in de bezette gebieden. Die zagen we door de jaren heen steeds verder uitbreiden en verspreiden. Het gebied is veranderd in een situatie waarin Palestijnse gemeenschappen steeds meer ‘vreemde lichamen’ tussen Israëlische nederzettingen zijn geworden. De muur waaraan nu wordt gebouwd is niet een scheiding tussen Israëli’s en Palestijnen maar vooral een scheiding tussen Palestijnen en Palestijnen.”
Het idee achter dit alles komt voort uit de behoefte aan water. “water is een heel belangrijke motivatie voor het bouwen van de muur. Op die manier wil Israël namelijk de Jordaanvallei behouden. En de situatie is nu al oneerlijk verdeeld. Een Palestijn beschikt per jaar over 26 kubieke meter water, een gemiddelde Israëliër over 128 kubieke meter. “Het is onze taak om het Olmert-plan te torpederen.”
Geen geld, dan sociale conflicten
Nu Hamas aan de macht is in de Palestijnse Autoriteit dreigt het buitenland met het dichtdraaien van de geldkraan. Reden: ontwikkelingsgeld zou ingezet worden voor het betalen van ambtenaren en leraren. Zeer onverstandig, werd vanmiddag duidelijk. Want hoe overleven mensen in oorlogssituaties? Vooral door informele netwerken. Alle geld dat de Palestijnse gebieden binnenkomt – dus ook de salarissen van ambtenaren en onderwijzers – wordt voortdurend geleend aan anderen. “De schattingen lopen uiteen maar 1 ambtenaar verzorgt met zijn salaris ongeveer tien tot twaalf mensen. En er is bijna geen winkel die door zijn vele leningen niet op de rand van faillissement verkeert.” Die sociale cohesie houdt een informele economie draaiende met, niet te onderschatten, een belangrijke rol voor de Palestijnse vrouwen. En dat is cruciaal, want hoop op een oplossing hebben de Palestijnen niet meer sinds de Oslo Akkoorden jammerlijk mislukten. “Als er geen hoop is dan ‘draaien’ de mensen tenminste nog een beetje op het voedsel dat ze kunnen kopen. Als ook die economie verdampt, dan is het einde in zicht. En als de solidariteit wegvalt, dan ontstaan sociale conflicten.”
Militaire of fluwele revolutie
Is dat vernietigen van sociale cohesie geen expliciete strategie van Israël, was de vraag aan een aanwezige Israëlische journalist van de krant Haaretz. Daar had hij helaas geen antwoord op. “Maar om te weten wat Israël van plan is, hoeven we maar naar de VS te kijken, want Israël is de 51e staat van Amerika, zoals we allemaal weten. En de Amerikanen richten zich ongetwijfeld op een verandering van het regime in de Palestijnse gebieden. Ze willen Hamas eruit hebben. En ik weet dat er mensen binnen de Palestijnse Autoriteit zijn, die dit plan steunen. Die willen een revolutie, fluweel of militair. Israël laat zich voeden door die sentimenten.”
Partners!
Wat gaat er nu gebeuren? “Het lastige is dat nog maar heel weinig Israëli’s weten van de grenzen van voor 1967. Veel Palestijnen willen terug naar die situatie maar het Israëlische publiek weet echt niet meer waar dat over gaat. Dat is dus lastig voor elkaar te krijgen.” “Er is een kans om echt iets te veranderen. Maar dan moeten we de Israëli’s en de Palestijnen ervan overtuigen dat ze elkaars partners zijn. Alleen, let op, er is echt bijna geen tijd meer.”
Dit verslag is gemaakt door NSF-mediamaker Ronald Rovers, meer op www.sociaalforum.nl (opent nieuw venster).
terug/back | de vredessite / nieuws 2006 |