menu
spacer
 
| de vredessite / nieuws 2007 |
 
 
 
West Sahara
12e Congres Polisario: bereid u voor op oorlog

 

24 december 2007 - In Tifariti, diep in de Westelijke Sahara, is het twaalfde congres van het Frente Polisario tot een einde gekomen. De verschillende tentenkampen zijn opgebroken.

tentenkamp

Nadat de President van de Saharaans Arabisch Democratische Republiek in het bevrijde gebied met een diepgravende analyse verantwoording had afgelegd voor het beleid in de voorgaande jaren, waren de toespraken gevolgd van vertegenwoordigers uit vele landen met, om te beginnen, de voormalige Algerijnse eerste minister Malik. Daarna kwamen volksvertegenwoordigers uit onder andere Mauritanië, Mozambique, Zuid-Afrika, Chili, Venezuela, Noorwegen, Italië en Spanje.

Vervolgens werd het congres een intern Saharaanse gelegenheid. Buitenstaanders konden de intensiteit nog peilen tijdens een culturele manifestatie tot diep in de nacht. Maar de volgende dag zijn de buitenlandse gasten met jeeps tijdens een 8-urige woestijnrit terug gereden naar de vluchtelingenkampen in Algerije vanwaar men, na een laatste stop, vertrok naar het vliegveld van Tindouf om terug te vliegen.

Op het congres in het bevrijde gebied werden intussen een aantal huishoudelijke besluiten genomen. De secretaris-generaal van het Polisario, Mohamed Abdelaziz is alweer voor een nieuwe termijn benoemd, en is daarmee automatisch ook weer president van de republiek. Zijn eigen voorstel om voortaan de secretaris-generaal maar voor één termijn te benoemen werd niet aangenomen.

Verder zijn 25 nieuwe leden van het nationaal secretariaat gekozen naast 12 geheime leden uit het bezette gebied.
Vervolgens werd het congres met nog twee dagen verlengd vanwege de allesbepalende en moeilijke vraag of de uitzichtloze wapenstilstand moet worden verlengd. Uiteindelijk is besloten dat besluit over een half jaar te nemen. Eerst zal het Polisario de derde ronde van de vredesbesprekingen in januari in Manhasset, in de buurt van New York, van 7 tot 9 Januari 2007, bijwonen "met de oprechte hoop dat Marokko deze kostbare mogelijkheid voor een eerlijke en duurzame vrede niet voorbij zal laten gaan."

congres

Tegelijkertijd heeft het congres opgeroepen het Saharaans volksbevrijdingsleger, alles te geven wat het nodig heeft, zowel in moreel als in materieel opzicht, om de gevechtskracht te vergroten met de grootst mogelijke prioriteit.

De opnieuw benoemde president van de Saharaans Arabische Democratische Republiek (SADR) verklaarde dat "alle Saharanen de gewapende strijd willen hervatten maar dat het Polisario voor het moment aan diplomatieke mogelijkheden voorrang geeft. Hoewel de mogelijkheid van een vreedzame oplossing via onderhandelingen nu prioriteit heeft is de tijd daartoe beperkt.

De oorlog wordt hervat als we tot de conclusie komen dat er geen voortgang zit in de onderhandelingen, dat Marokko geen vrede wil en dat de Verenigde Naties hebben gefaald om Westelijke Sahara te dekoloniseren, zo waarschuwde Abdelaziz.

Het zijn woorden die tegemoet komen aan de gevoelens van woede en machteloosheid van Saharanen die in Algerije al tientallen jaren in vluchtelingenkampen wachten op terugkeer naar het land waaruit Marokko hen verdreven heeft. De verklaring geeft ook steun aan Saharaanse gemeenschap die in het bezette deel het mikpunt is van Marokkaanse terreur.
De Saharanen zijn het wachten meer dan beu en zijn nu bijna zover dat zij de strijd als enig alternatief zien.

Hoewel het Saharaans bevrijdingsleger op dit moment klein is en militair weinig voorstelt, heeft het een grote mobilisatiekracht en is het zeer bedreven in de woestijnguerilla. Op de achtergrond van de Saharaanse woede speelt de wapenwedloop die in Noord Afrika gaande is tussen het olierijke Algerije, de beschermheer van de Saharanen enerzijds en het armlastige Marokko anderzijds. Waar de Algerijnen de grootste Russische wapenconsument zijn, hebben de Marokkanen vooral goede contacten met Amerikaanse wapenhandelaren. Kort geleden werd een deal voor 24 F-16's aangekondigd en bij deze aankoop wordt Marokko waarschijnlijk met geld gesteund door Saoedi Arabië. Daarnaast heeft ook Libië een overdreven omvangrijk wapenarsenaal.

Het Saharaans dreigement is daarom niet eenvoudig te bagatelliseren. Het gevaar dat de hele regio in brand vliegt is groot. Maar ook zonder dit dreigement is al lang duidelijk dat de regionale economische ontwikkeling zwaar wordt gehinderd door de Marokkaanse weigering ernst te maken met zijn verplichting om een oplossing te verzorgen voor het probleem dat Marokko immers zelf heeft geschapen, en dat bestaat uit de vluchtelingenkampen waar tienduizenden Saharanen nu al tientallen jaren op kosten van de internationale gemeenschap moeten zien te overleven.

Een probleem daarbij is dat men in Marokko niet alles even helder op een rij heeft. De Marokkaanse regering heeft bij de VN geprotesteerd tegen het houden van het volkscongres, vegeefs uiteraard. En nadat socialisten in Senegal zich tegelijkertijd uitspraken voor de onafhankelijkheid van West Sahara heeft Marokko zijn ambassadeur uit dat land teruggeroepen, waarop de Senegalezen prompt hun ambassadeur uit Marokko terughaalden. Deze Marokkaanse actie des te vreemder omdat de Senegalese socialisten in de oppositie zitten.

Ondertussen doet de nederlandse regering alsof de Westelijke Sahara slechts een intern Marokkaans probleem is. Op de website van het ministerie van buitenlandse zaken wordt West Sahara behandeld als een paragraaf bij het overzicht van Marokko. En volgens de website van de nederlandse ambassade in Marokko valt de Saharaanse stad Dakhla onder Marokko. Nergens in de nederlandse overheidsinformatie wordt de bittere werkelijkheid van de Saharaanse bevolking recht gedaan.

Het is juist die onverschillige toegefelijkheid aan het Marokkaanse standpunt die de Saharanen verbitterd, waardoor men het vertrouwen in de internationale gemeenschap verliest en gaat verlangen naar wapens om eigen zaken in eigen hand te nemen.

Bronnen:
w-sahara.blogspot.com/
ca.news.yahoo.com


 
 
terug/back | de vredessite / nieuws 2007 |