Sinaasappels
Ooit in Nederland heeft Ahmed meegedaan aan een boycot. Ineens lustte hij geen appeltjes meer uit Zuid-Amerika en geen sinaasappeltjes uit Zuid-Afrika. Maar hoe kon hij nu de groenteman omturnen als hij niets meer bij hem kocht. Hij was er tenslotte maar weer heen gegaan om wat anders te kopen en dan via een zacht lijntje aan te sturen op een gesprek over de onrechtvaardigheid in de wereld zodat…
Zo van: 'groenteman, verkoopt u Outspan?'. 'Twee gulden vijftig de negen, meneer'. Daar had je het weer, wat begreep die man van politiek?! Hij werd er onzeker van. 'Maar wat wil meneer dan? Elstar of een Coxje dan?' Een santekraam vol rataplan. Ahmed werd steeds zenuwachtiger van die koopman, maar hij stuurde herhaaldelijk en tevergeefs op het onderwerp boycot aan. Op een goede dag was hij naar huis gegaan met drie kisten te boycotten fruit. 'Wil u deze gifzooi nooit meer verkopen!' had hij tegen de groenteman geroepen en die had hem voor een zacht prijsje een kolossale partij aangepraat. Te boycotten fruit. Hij mocht het zelf niet opeten ook. Thuis had Jessed hem onmiddellijk de straat weer op gestuurd. Maar hij was ook meegegaan, had hem niet in de steek gelaten.
Samen waren ze in het winkelcentrum op de omgekeerde kisten geklommen. De appels rolden over de grond. Sinaasappels er doorheen. Er waren al mensen die begonnen te rapen. Ineens was Ahmed laaiend aan een toespraak begonnen: 'Vreet het maar op, had hij tegen de mensen geroepen, maar bedenk wel dat je er misschien in stikt, want je mag dit fruit niet eten, je moet het boycotten. Is dat soms te veel gevraagd, eventjes meewerken aan een boycotje om je bijdrage te leveren aan het helpen bestrijden van onderdrukking in de wereld.' En Jessed had er nog doorheen geïnterrumpeerd, zo in de stijl van: 'Als u voor zo'n boycot te rechts bent, moet u maar bedenken, dit lust ik niet, want die negers hebben der met hun vuile poten aangezeten…' Toen was het stil geworden en iemand uit het publiek had geroepen: '…maar er wonen toch ook blanken in Zuid Afrika'. Hebben die wèl schone poten? Daarna hadden de meeste mensen de sinaasappels stilletjes weer in de kist gelegd. Misschien was de smaak er wel af.
Jessed zegt dat elk verhaal een moraal heeft. Een boycot helpen regelen is zwaar. Dat zullen de mensen in Nederland wel merken nu er een actie tegen het kopen van Israëlische producten van start gaat. Zouden ze in Nederland nog wel aan de Palestijnen denken? Of blijven ze in groten getale achter Israël staan in de gedachte dan toch nog verzetsheld te zijn. Met terugwerkende kracht?
'Zouden ze in Nederland het benul hebben' vraagt Ahmed, 'dat de Westoever inmiddels in zestig stukken verdeeld is en dat we geen kant meer opkunnen behalve de verkeerde...?' Zacht neuriet hij: 'We hebben het niet geweten / we wilden maar een ding / Israël helpen om / de Palestijnen te vergeten'.
Pietje van Kimswerd