_________
 | De Vredessite / Kernwapens 2003 |

EMBARGO tot 4 juni 2003 - 11:30 uur

Pleidooi Marta Resink

tbv. rechtszitting 4 juni 2003, ivm. Volkel-actie 18 jan 2003

Van Marta Resink, Eindhoven
Tel. 040-2910295
E-mail: marta@omslag.nl

Mevrouw/meneer de rechter,

Ik ben vandaag gedagvaard wegens overtreding van artikel 461 van het Wetboek van Strafrecht, omdat ik mij op 18 januari 2003 bevond op een terrein waar ik kennelijk niet mocht zijn. Ik zal niet ontkennen dat ik op 18 januari op vliegbasis Volkel was, maar ik moet u zeggen dat ik volstrekt niet heb gelet of er ook bordjes stonden die mij de toegang verboden. Ik MOEST daar gewoon zijn!

Als mijn aanwezigheid op vliegbasis Volkel op 18 januari 2003 in strijd was met enig wetsartikel, dan zij dat zo. En als u meent mij daarvoor te moeten straffen, dan doet u dat maar. Het zal mijn keuze en motivatie voor deze actievorm beslist niet doen veranderen.>p> Maar ik geloof niet dat u de mensheid, noch het algemeen rechtsgevoel een grote dienst bewijst met het bestraffen van een dergelijke daad. Soms is het in het leven nu eenmaal nodig om een kleine overtreding te begaan om daarmee levens te redden of grotere misdaden te voorkomen.

Ik wil graag proberen u daarvan te overtuigen.

U hebt studie gemaakt van het recht. U weet wat mag en wat niet mag, volgens de letter van de wet, en u weet hoe je wetten kunt interpreteren. En u weet ook dat er situaties zijn waarin het 'lagere' recht moet wijken voor een 'hoger' recht; dat internationale wetten en verdragen soms dringender en dwingender zijn dan nationale wet- en regelgeving. Omdat er soms andere, hogere of internationale, belangen in het geding zijn.

Ik heb lang nagedacht over wat ik hier vandaag zou gaan vertellen. En vooral ook hoe, en waar ik mijn accenten zou moeten leggen. Want ik realiseer me dat ik u argumenten moet aanreiken waarmee u als rechter ook daadwerkelijk iets kunt aanvangen.

Ik wil u niet om méér vragen dan een uitspraak die binnen uw bereik ligt. Daarom vraag ik om vrijspraak voor alle burgerinspecteurs. En om dagvaarding van de werkelijke wetsovertreders: de vertegenwoor-digers van de Nederlandse regering die verantwoordelijk zijn voor het meewerken aan de voorbereiding van oorlogsmisdaden - in casu aan de inzet van kernwapens - voor het overtreden van het Internationale Humanitaire Recht.

Ik zal u uitleggen waarom.

Schaap

Jaren gelden fietste ik langs een weiland, waar een drachtig schaap op haar rug lag. Ze was kennelijk in nood. Ik wist dat zij in levensgevaar zou kunnen zijn, want een drachtig schaap dat op haar zij ligt kan zich nooit meer op eigen kracht oprichten. Iemand met verstand van zaken had mij dat ooit verteld. Gelukkig maar, want daardoor kon ik onmiddellijk zien wat er aan de hand was.

Het schaap lag in haar eigen drek, kennelijk al geruime tijd, en ze smachtte van de dorst. Je hoefde geen veearts te zijn om te kunnen zien dat dit dier in doodsnood verkeerde. De situatie van het schaap was levensbedreigend. Als er niet snel iets zou gebeuren, zou ze dood gaan En zouden met haar, ook de lammetjes in haar buik sterven.

Ik was me van haar situatie bewust. Ik kon haar niet zomaar laten creperen. Je mag een mens - of een dier - niet laten creperen of sterven als je in staat bent om dat te voorkomen. Dat is tenminste mijn ethische norm.

Ik moest iets doen! En ik kon iets doen! Dus deed ik iets. Ik aarzelde geen moment. Ik sprong van mijn fiets en klom over het hek. Ik draaide het schaap voorzichtig om en zette haar weer op haar poten. Deze simpele handeling redde haar leven, en dat van haar jongen.

Volgens de wet was ik met die leven-reddende daad in overtreding. Want even verderop aan het hek hing een blauw bordje met witte letters: Verboden toegang voor onbevoegden, op grond van artikel 461 van het Wetboek van Strafrecht...

Als ik me aan de wet had gehouden, was het schaap zeker dood gegaan. En dan was ik mede-schuldig geweest aan de haar dood, omdat ik immers had nagelaten iets te doen wat binnen mijn vermogen lag om haar leven te redden...

De boer op wiens land ik mij 'onbevoegd' bevond, was blij en dankbaar dat ik het bordje had genegeerd en zo het leven van zijn schaap had gered.

Soms moet je een kleine overtreding begaan om een groter kwaad te voorkomen...

Dus: wat betekent zo'n bordje met 'Artikel 461' nou helemaal? Het is een kwestie van interpretatie binnen de context van de situatie. Voor mijn gevoel zou ik in overtreding zijn geweest als ik dat bordje WEL had gerespecteerd!

Volkel 18 januari 2003

Op 18 januari van dit jaar heb ik weer zo'n bordje genegeerd. Kennelijk, want ik heb er niet op gelet. Maar ook al zou ik zo'n bordje wel hebben gezien, dan zou ik het hebben genegeerd. En de motivatie van mijn negéring ligt in dezelfde orde als destijds bij dat schaap.

Soms moet je een kleine overtreding begaan om een ander ervan te weerhouden een grote misdaad te begaan...

Op 18 januari stond ik niet in een weiland, maar op een militaire basis. Een basis waar wordt meegewerkt aan het voorbereiden van misdaden tegen de mensheid; een plek waar oorlogsmisdaden worden voorbereid. Het zijn verboden en illegale handelingen, die plaatsvinden met medeweten en goedkeuring van de Nederlandse overheid.

Op vliegbasis Volkel liggen kernwapens. Om precies te zijn elf stuks. Elk van die kernwapens heeft een kracht die veertien keer zo sterk is als de bom op Hiroshima.

Die ene seconde

Ik wil u graag een fragment voorlezen uit een kinderboek:

,,Op 6 augustus 1945 om kwart over acht 's ochtends zweefde er een bom boven Hiroshima, op vijfhonderd meter boven de aarde. Op dat moment zorgde de ingebouwde apparatuur, die door geleerden was uitgedacht, voor de ontsteking: neutronen spleten atoomkernen van het zeer harde en zware metaal uranium 235, En deze splitsing herhaalde zich in een onbegrijpelijk snelle kettingreactie.
In een miljoenste deel van een seconde ontbrandde een nieuwe zon in schelwit licht. Honderd maal scheller dan het zonlicht. En die vuurbal straalde een hitte af van miljoenen graden op de stad Hiroshima.
In die ene seconde verbrandden 86.100 mensen.
In die ene seconde werden 72.000 mensen zwaar verminkt.
In die ene seconde werden 6820 huizen verpulverd en door de luchtdruk als stofjes kilometers omhoog gezogen.
In die ene seconde stortten bovendien 3.750 gebouwen in, en de puinhopen begonnen te branden.
In die ene seconde bombardeerden dodelijke neutronen- en gammastralen een explosieterrein van drie kilometer doorsnee.
In die ene seconde had het evenbeeld van God een eerste poging gewaagd zich zelf met behulp van de wetenschap te vernietigen.
De poging was gelukt... ''

Dit fragment komt uit het kinderboek Die ene seconde, van Karl Bruckner. Het beschrijft het leven van het meisje, Sadako Sasaki, toen zes jaar oud, die de aanval met de eerste atoombom overleefde. Dat wil zeggen: ze was niet meteen dood. Al spoedig bleek dat zij - evenals vele tienduizenden andere kinderen in Hiroshima - was besmet met de dodelijke stralingsziekte. Ze overleed - na een gruwelijk ziekbed - alsnog een paar jaar later. In de strijd tegen haar ziekte begon Sadako met het vouwen van kraanvogels... Als ze er duizend af zou hebben, zou ze blijven leven. Helaas kwam ze niet zover.

En nu nog steeds, 58 jaar na de bom op Hiroshima, sterven er mensen aan de gevolgen van de atoombom. En nog steeds, 58 jaar later, worden er kinderen geboren met vreselijke misvormingen en afwijkingen. Als gevolg van die ene bom.
En nog steeds vouwen de kinderen van Hiroshima kraanvogels. Om de wereld te herinneren aan die ene bom, die in één seconde zo onnoemelijk veel dood en verderf zaaide. Het zijn kraanvogels met een opdracht aan de mensheid: : Nooit meer Hiroshima! En nooit meer Nagasaki!

---

Op vliegbasis Volkel liggen veertien atoombommen. Elk van die bommen heeft een kracht van veertien keer de bom op Hiroshima.

De bommen van Volkel kunnen in één seconde 11 x 14 x 86.100 mensen dodelijk verbranden... Dat is 13.259.400 mensen. De bommen van Volkel kunnen - daarnaast - in één seconde 11.088.000 mensen zwaar verminken (de rest van de rekensommen mag u zelf maken!).

Op 18 januari bevond ik mij op zogenaamd 'verboden terrein'. Om een signaal af te geven dat er op deze plek een levensbedreigend gevaar huist. De atoombommen op Volkel vormen een bedreiging voor de gehele mensheid! De bommen op Volkel liggen klaar voor gebruik, in speciaal daarvoor gebouwde bunkers onder de hangars van de F-16's en ze kunnen zo onder Nederlandse F-16 vliegtuigen worden getakeld.

Mocht ooit een gek het in zijn hoofd halen om daartoe opdracht te geven - of mocht er ooit een andere psychopaat zijn, die dat om wat voor reden dan ook zou willen: de kernwapens op Volkel liggen klaar voor daadwerkelijk gebruik!
En ze worden in een optimale staat van onderhoud gehouden!

---

Dit alles gebeurt met medeweten en instemming van de Nederlandse overheid. En deze actieve deelname van Nederland aan het voorbereiden van een oorlogsmisdaad volgens het internationaal recht - voltrekt zich volkomen in het geniep.

Helaas is dit afgrijselijke gevaar niet zichtbaar vanaf de openbare weg. Nergens staan borden of mededelingen die op dat gevaar duiden. Wie als willekeurige, nietsvermoedende voorbijganger langs de basis fietst, ziet niets bijzonders. Als je bij de basis informeert naar de aanwezigheid van kernwapens, krijg je nul op het rekest: er wordt bevestigd noch ontkend is steevast het antwoord.
Zelfs als je bij de verantwoordelijke politici in Den Haag naar de kernwapens op Volkel informeert, doet men er het zwijgen toe. Ik weet dit inmiddels allemaal uit eigen ervaring. Vragen via de formele weg heeft absoluut geen zin.
De aanwezigheid van de illegale en verboden massavernietigingswapens op Nederlandse bodem is een geheim, en zal - als het aan de overheid en Defensie ligt - ook een geheim blijven.

Gelukkig zijn er mensen - ik noem ze helden! - die als sinds het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw op zoek zijn gegaan naar de harde feiten en bewijzen van de in het geheim opgeslagen kernwapens op Volkel. Die feiten en bewijzen zijn inmiddels ruimschoots voorhanden. Iedereen kan van die bewijzen kennisnemen. Veel staat inmiddels op internet - keurig gedocumenteerd en van bronnen voorzien.

Vanaf het moment dat ik me bewust werd - en later zéker wist - dat er daadwerkelijk gebruiksklare massavernietigingswapens op Volkel liggen, heeft me dat nooit meer losgelaten. Vanaf dat moment zet ik mij in om die kernwapens daar weg te krijgen. Om te beginnen uit Nederland, maar natuurlijk ook uit de rest van de wereld. Uit zogenaamde officiële schurkenstaten, maar ook uit de andere - door zichzelf erkende - kernwapenlanden: de Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk, China en Rusland.

Er zijn klokkenluiders nodig om het geheim van Volkel aan de grote klok te hangen. Het geheim van Volkel MOET openbaar worden gemaakt! Het is de eerste stap in het proces van de definitieve uitbanning van kernwapens uit Nederland.

Daarom was ik op 18 januari op Volkel! Want als niemand weet dat er een misdaad wordt voorbereid, kun je er ook niet tegen optreden.

Ooit las ik op de muur van de oude rechtbank in Den Bosch een prachtige leus: 'Als recht onrecht wordt, is verzet een plicht'. Ik ben de aanbrengers van die graffitti nog steeds dankbaar!

Openheid over de bommen op Volkel

Op 18 januari 2003 heb ik - net zoals destijds bij dat schaap - gedaan wat mijn verstand, mijn hart en mijn geweten mij vertelden dat ik moest doen. Ik ben weliswaar niet over een hek geklommen. Dat was ook niet nodig want het hek stond open. Ik ben gewoon door de openstaande poort naar binnen gewandeld. Niemand hield mij tegen; althans niet bij het hek. Ik kon ongehinderd een paar honderd meter doorlopen. Pas toen werd ik staande gehouden. Ik heb mij niet verzet. Wel ben ik vanaf dat moment in gesprek gegaan met de dienstdoende bewakers. Ik had een paar goede en indringende gesprekken, waarin ik er achter kwam dat veel mensen die op de basis werken er geen flauw idee van hebben dat er daadwerkelijke kernwapens liggen. Ik heb de militairen gewezen op de plekken waar ze aan goede en betrouwbare informatie kunnen komen en hen aangeraden om desnoods via hun vakbond te laten uitzoeken voor welk smerig doel zij - na‹ef en onwetend - door Defensie worden gebruikt.Ik hoop dat op z'n minst een paar militairen hier daadwerke- lijk mee aan de slag zullen gaan.

Want als niemand weet dat er een misdaad wordt voorbereid, kun je er ook niet tegen optreden.
Het opeisen van openheid is een taak van zowel burgers als militairen en politici. En voor rechters is in dezen wel een heel speciale taak weggelegd. Ik wil u daartoe een juridisch instrument aanreiken:

Op grond van artikel 136 van het WvS is het kennelijk mijn plicht om aangifte te doen van het feit dat de Nederlandse staat zich actief bezig houdt met het voorbereiden van het plegen van een misdrijf. En omdat ik mij vandaag toch in een rechtbank bevind, doe ik daarvan bij deze aangifte.
Ik verzoek u om de Nederlandse staat te dagvaarden; in ieder geval in verband met overtreding van artikel 78 WvS, het artikel dat het voor- bereiden van een misdrijf strafbaar stelt.

---

De burgerinspecteurs van Volkel vervullen in menig opzicht de rol van klokkenluiders. Als we maar bezig blijven, en genoeg mensen informeren zal er op den duur echt iets in beweging komen.

Wat ik in de eerste plaats wil - wat wij als burgerinspecteurs als eerste willen - is volledige openheid over de kernwapens op Volkel door de Nederlandse overheid. Nederland heeft zich daar nota bene ook toe verplicht, door de ondertekening van het Non Proliferatie Verdrag.

Persoonlijke argumenten

Maar er is meer. Ik heb nog veel meer redenen en argumenten - ook juridische - waarom ik op 18 januari op Volkel was. Ik noem er slechts een paar, want mijn lijst is erg lang. En ik neem aan dat mijn collega-burgerinspecteurs ook (nog) veel argumenten zullen noemen. Bijvoorbeeld:
• de verwijzing naar de strijdigheid met het Internationale Humanitaire Recht van het bezit van en het dreigen met het gebruik van kernwapens. Ik verwijs u naar de uitspraak van 8 juli 1996 van het International Court of Justice in Den Haag.
• Ik onderschrijf ook de verwijzing naar de Neurenberg Principes. Volgens mij zIjn die hier zeker van toepassing.
• En ik onderschrijf de pleidooien die ingaan op de strijdigheid van het Nederlandse kernwapenbeleid - en de geheimzinnigheid daarover - met het Non Proliferatieverdrag
Met de aanwezigheid van atoombommen op vliegbasis Volkel wordt niet alleen een misdaad tegen de mensheid voorbereid; de bommen op Volkel zijn ook onrechtmatig. En ook het ZWIJGEN over de aanwezigheid van kernbommen op Volkel is illegaal. En bovendien ondemocratisch.

Ik wil nog wat uitvoeriger ingaan op een paar andere argumenten, die voor mij persoonlijk sterk hebben bijdragen aan mijn keuze om deel te nemen aan de burgerinspectie op 18 januari:

Mijn persoonlijke redenatie was en is ongeveer de volgende:

• 1. kernwapens zijn massavernietigingswapens van de ergste soort; ze zijn immoreel, en in alle opzichten misdadig en verwerpelijk;
• 2. kernwapens zijn verboden wapens ingevolge tal van internationale wetten en verdragen, en ze zin onrechtmatig op grond van het Internationale Humanitaire Recht.
• 3. Ofschoon het bezit van kernwapens voor alle landen verboden is, zijn de zogenaamde 'erkende kernwapenstaten' (ik noemde ze al eerder) van mening, dat het bezit van kernwapens door 'niet-erkende kernwapen- staten' verboden moet worden (tenzij landen daarvoor 'toestemming' hebben van de erkende kernwapenlanden).
• 4. Irak werd ervan verdacht over kernwapens te beschikken.
• 5. De V.N. gaf opdracht om dat uit te zoeken, en stuurde wapen- inspectieteams op pad om bewijzen te verzamelen dat Irak verboden wapens bezat, om die wapens vervolgens te kunnen vernietigen.
• 6. Nederland is loyaal lid van de Verenigde Naties en heeft het Internationaal Gerechtshof erkend; en daarmee dus impliciet ook de uitspraken van dat Hof. Deze erkenning werd nog eens bevestigd door de vestiging van dat Hof in Den Haag.
• 7. De VN-wapeninspecties werden - terecht - ook gesteund door Nederland.
• 8. Langdurige VN-inspecties hebben geen enkel bewijs opgeleverd van de aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak;
• 9. De VS en Groot-Brittannië startten hun oorlog tegen Irak met als belangrijkste reden dat zijn ervan overtuigd waren dat Irak massa- vernietigingswapens - zeer waarschijnlijk ook kernwapens - zou bezitten. Dit is echter tot op de dag van vandaag nooit bewezen!
• 10. De oorlog tegen Irak was onrechtmatig - want er was geen mandaat van de Verenigde Naties.
• 11. Nederland steunde de onrechtmatige oorlog tegen Irak, formeel slechts 'politiek', maar feitelijk ook materieel via manschappen en het toestaan van oorlogstransporten over zijn grondgebied.
• 12. Nog voordat de VS en Groot-Brittannië met hun militaire aanvallen op Irak daadwerkelijk begonnen 'lekte' het Pentagon, dat de VS desnoods bereid zouden zijn tot het inzetten van kernwapens.
• 13. Een dergelijke mededeling kan naar mijn mening niet anders worden opgevat dan als een openlijk en rechtstreeks dreigement aan Irak.
• 14. Het Internationaal Gerechtshof heeft op 8 juli 1996 bepaald dat niet alleen het bezit en gebruik van kernwapens, maar ook het dreigen met de inzet daarvan - in strijd is met het Internationale Recht.
• 15. In Nederland was deze dreigende kernwapeninzet door de VS bekend, en wel VOORDAT de Nederlandse regering besloot tot steun aan de oorlog in Irak.
• 16. Nederland verleende desondanks toch steun aan de oorlog in Irak, en maakte zich daarmee opnieuw schuldig aan overtreding van het Internationale Recht.
• 17. Als ik - als Nederlandse staatsburger - weet dat de regering zich - nota bene bij herhaling en op verschillende manieren - mede schuldig maakt aan het voorbereiden van het plegen van oorlogs- misdaden, dan kan ik niet anders dan daartegen in actie komen. Het recht daartoe ontleen in niet alleen aan de Neurenberg- principes, maar ook aan artikel 136 van het Wetboek van Strafrecht, dat mij als burger zelfs verplicht tot het doen van aangifte van het voorbereiden van een ernstig misdrijf, in dit geval een misdrijf dat wordt voorbereid door de Nederlandse Staat.
• 18. Maar ook zonder mij te beroepen op mijn burgerrechten en -plichten zou ik in actie zijn gekomen tegen kernwapens. En dat zal ik ook in de toekomst zeker blijven doen.
Mevrouw/meneer de rechter,

Al deze redenen, en meer, brachten mij op 18 januari binnen de hekken van Volkel. Het was mijn persoonlijke gewetenskeuze, mijn recht en mijn plicht om daar te zijn. Om het voorbereiden van misdaden tegen de menselijkheid aan de kaak te stellen.

Immers: soms moet je als mens een kleine overtreding begaan om grote misdrijven te voorkomen. Daarom was ik daar! Ik MOEST wel!

Tenslotte

En nu zit ik hier, voor u. De Officier van Justitie wil dat u mij beboet voor het overtreden van artikel 461 van het wetboek van strafrecht. Ik begrijp dat het zijn/haar rol is in het Nederlandse rechtssysteem, om zich puur en alleen aan de lettertjes van de wet te houden.

De interpretatie van die wet, en het bepalen van de kaders waarbinnen recht wordt gesproken, is echter aan u, als onafhankelijk rechter.

Ik hoop dat ik u op overtuigende wijze heb kunnen duidelijk maken dat het opleggen van een boete voor overtreding van artikel 461 WvS vrij belachelijk is.
En dat hier eigenlijk de verkeerde mensen in de beklaagdenbank zitten. U heeft de klokkenluiders gedagvaard, terwijl u eigenlijk de echte boosdoeners had moeten hebben.
Eigenlijk zouden hier de verantwoordelijke ministers en politici moeten zitten, die willens en wetens handelen in strijd met het Internationale Recht, en met nog een heel stel andere internationale wetten en verdragen. Zij zijn degenen die werkelijk vuile handen maken. Zij zijn degenen die moeten worden aangesproken op misbruik van hun verantwoordelijkheden, als vertegenwoordigers van de Nederlandse staat.

Ik vraag u om mij geen boete op te letten; om niemand van ons een boete op te leggen, om het simpele feit dat wij slechts klokkenluiders zijn.

Ik verzoek u om de Nederlandse staat te dagvaarden; in ieder geval in verband met overtreding van artikel 78 WvS, het artikel dat het voor- bereiden van een misdrijf strafbaar stelt.

Mocht u van mening zijn dat een dergelijke uitspraak boven uw bevoegd- heid gaat, dan verzoek ik u om mij WEL een boete op te leggen; een boete die hoog genoeg is om tegen in hoger beroep te gaan. Ik stel voor dat u mij in dat geval een boete van 26 euro oplegt, mits voorzien van de door mij gevraagde motivatie.

Arrestanten'zorg'

Tenslotte moet mij - terzijde - nog iets heel anders van het hart. De burgerinspecteurs die op 18 januari op vliegbasis Volkel werden gearresteerd, hebben een beestachtige behandeling gehad van de bewakers aan wiens zorgen wij waren overgeleverd. Velen van ons hebben langer dan zes uur vastgezeten. In een ijskoude loods, zonder verwarming, en zonder voldoende zitgelegenheid. Het vroor. Velen van moesten op de vloer zitten, of anders blijven staan.

Al onze persoonlijke bezittingen - zelfs boterhammen - waren ons afgenomen en we hebben diverse malen - tevergeefs - gevraagd om iets warms om te drinken. En later ook om eten. Dit is ons geweigerd. Het enige wat we kregen was - na vele uren - een grote pan koud water per arrestantenkooi, die - tesamen met een rol plastic bekertjes - op de grond werd gezet. Ook het eten dat door sympathisanten voor ons was klaargemaakt, en aan de poort van de basis werd aangeboden, werd geweigerd met de mededeling dat de arrestanten binnen niets tekort kwamen. Dat was een leugen.

Over deze behandeling - en over het onrechtmatig afnemen van vinger- afdrukken en het maken van polaroidfoto's van mensen die hun volledige personalia hadden opgegeven - zullen formele klachten worden ingediend bij de Ombudsman en bij het Klachtenbureau Politie-optreden.

Ik ben de enige van de 104 arrestanten aan wie de dienstdoende Officier van Justitie - toen mijn zes uur gevangenschap waren verstreken - kwam vertellen dat ik kon vertrekken. Zonder proces verbaal, en zonder dagvaarding. Ik heb dat geweigerd. Mijn verklaring van vrijwillig langer vasthouden vindt u in mijn dossier. Volgens mij is er sprake van een grove vorm van rechtsongelijkheid, dat ik als enige na zes uur zonder proces verbaal had kunnen vertrekken. Er zaten veel meer mensen langer dan zes uur vast. Ook zij hadden - desgewenst - zondermeer moeten kunnen vertrekken. Alleen is hen die keuze niet geboden.

Ik wil hier op deze plek niet verder ingaan op deze onmenselijke en onreglementaire vorm van 'arrestantenzorg'. De kern van deze zitting gaat voor mij immers om veel belangrijker en schokkender zaken: de kwestie van de illegaliteit van kernwapens. Maar ik vraag mij wel of wat de reactie van Amerika en zijn bondgenoten zou zijn geweest, wanneer de VN-wapeninspecteurs in Irak zich een dergelijke behandeling door de autoriteiten ter plekken hadden moeten laten welgevallen..

Afsluiting

U verkeert - als onafhankelijk rechter - in de bijzondere positie om recht te spreken en om recht te doen gelden. Ik hoop dat u zich bij uw oordeel niet alléén zult laten leiden door de letters van de wet, maar dat u zich bij de interpretatie van de wet vooral ook laat leiden door het hoe en waarom van een actievorm als een burgerinspectie. En natuurlijk door uw eigen geweten. Laat uw beslissing ertoe bijdragen dat de balans van Vrouwe Justitia doorslaat naar de kant van respect voor het voortbestaan van het leven op aarde, en naar respect voor het Internationale Recht.

Ik vind het jammer dat rechter Weeramantry van het Internationale Gerechtshof niet in de gelegenheid is gesteld zijn zeer deskundige mening inzake de toepassing van het Internationale Recht vandaag in te brengen. Misschien dat u straks - als u alle persoonlijke verklaringen hebt aangehoord - alsnog besluit hem als deskundige te dagvaarden. Dat hoop ik van harte!

Ik hoop dat u zich hoe dan ook zult laten inspireren door de uitspraak van uw collega-rechters van het Internationale Gerechtshof in Den Haag, inzake de onrechtmatigheid van kernwapens, en dat u in uw eindoordeel uw respect voor dit hoogste rechtscollege ter wereld tot uitdrukking zult brengen. Ik wens u daarbij veel wijsheid toe!

---

_____
menu | dDH