menu
spacer
 
| de vredessite / kernwapens 2013 |
 
 
 
Kernwapens in Nederland
Nog steeds 'staatsgeheim'

 
Door Benthe van de Pol, Crash Course studente bij IKV Pax Christi
 
3 april 2013 - Een groot grijs gebouw, mensen strak in pak snellen in en uit, een web van gangen, liften en trappen, paspoort controle en beveiliging met pasjes, poortjes en scans… Waar zijn we? Het Ministerie van Buitenlandse Zaken! Wij, Crash Course studenten van IKV Pax Christi, vinden onze weg naar Den Haag om kritische vragen te stellen over het Nederlands beleid omtrent kernwapens.
 
Kannen koffie op tafel en een vriendelijke introductie. We moeten ons vooral niet verlegen voelen om vragen te stellen. Tot zover gaat alles goed.
 
De boodschap van de overheid: Nederland wil af van de kernwapens in de wereld. We krijgen een enthousiast verhaal te horen over hoe goed Nederland bezig is op het gebied van non-proliferatie en nucleaire ontwapening. Wij Nederlanders zijn letterlijk en figuurlijk bruggenbouwers en diplomatie lijkt een Nederlandse uitvinding. Op internationale conferenties ligt onze prioriteit bij transparantie. Volgens onze overheid, en alle verdragen die zij getekend heeft, horen staten openheid te verschaffen over hun nucleaire capaciteit en ambities.
 
Hebben we het over landen als Noord-Korea, Iran of Syrië, dan is bruggenbouwer Nederland er als de kippen bij om te stellen dat transparantie verplicht en essentieel is voor internationale samenwerking. Ik steek mijn hand op en vraag of we van de Nederlandse overheid kunnen verwachten dat zij ook openheid van zaken geeft omtrent de nucleaire wapens op Nederlands grondgebied.
 
Stilte... staatsgeheim. We geven niet op: Hoe zit het dan met de kosten die de “eventuele kernwapens” met zich meebrengen voor de defensiebegroting? Welke invloed hebben de wapens op andere beleidsterreinen? Op de verantwoordelijkheden van het Nederlandse leger? Op investeringen in nieuwe gevechtsvliegtuigen? Opleiding van soldaten? Kosten van beveiliging? We lopen tegen een muur van staatsgeheimen op. Hoe kan het Nederlandse volk haar overheid ter verantwoording roepen als het geen weet heeft van wat er gebeurt?
 
Nederland anno 2013. De halve wereld weet dat er in een Brabants dorpje Amerikaanse kernwapens liggen opgeslagen, maar niemand, behalve de mannen in pakken in een groot gebouw in Den Haag, weet hoeveel deze wapens ons kosten. We weten niet welke belangen er spelen en welke invloed de opslag van kernwapens heeft op het overige beleid en/of investeringen. Bij parlementsverkiezingen stemmen wij op partijen waarvan de meerderheid (en die bepaalt) instemt met een deels onbekende defensiebegroting. Tot zover de controlerende functie van het parlement? Misschien valt complete openheid van zaken niet in goede aarde bij de in crisis verkerende belastingbetaler en wil men niet toegeven dat we onder grote druk van Amerika bezwijken, maar transparantie van de overheid en controle door het parlement is de basis van een democratie. Daarnaast eisen wij van andere staten dat zij complete openheid van zaken geven, terwijl onze overheid zich achter staatsgeheimen schuilt.
 
Heren in pakken, ooit gehoord van ‘practice what you preach’? Als onze minister van Buitenlandse Zaken, Frans Timmermans, lef heeft, grijpt hij zijn kans om het goede voorbeeld te geven. Hij heeft zich altijd kritisch uitgelaten over de kernwapens in Nederland, en transparantie van de overheid geëist. Dit is zijn moment om de daad bij het woord te voegen.
 
 
terug/back | de vredessite / kernwapens 2013 |