| de vredessite / midden-oosten 2010 |
Van drs. J.J. Wijenberg, oud-ambassadeur:
Open brief over ME-optreden 31 mei
Mr. J. van Aartsen
Burgemeester van 's-Gravenhage
Onderwerp: optreden Mobiele Eenheid op het Buitenhof, 31 mei 2010
cc. de heer H. van Essen, Hoofdcommissaris Korps Haaglanden
's-Gravenhage, 6 juni 2010
Amice,
U zult begrijpen, dat ik alle begrip heb voor uw specifieke verantwoordelijkheid voor de bescherming van objecten onder diplomatieke onschendbaarheid. Maar uw medewerkers kunnen er ook een beschamende vertoning van maken. Dat komt mij niet als een gewenst neveneffect voor.
Mijn echtgenote en ik namen natuurlijk deel aan de protestdemonstratie tegen het misdadige en moordende optreden van Israël van dezelfde dag tegen vreedzame actievoerders op volle zee, varend onder Turkse vlag, en op een humanitaire missie naar Gaza. Wij zijn nog steeds ontdaan over de wanprestatie die de Mobiele Eenheid bij die gelegenheid leverde.
De voorste rij van de demonstratie gedroeg zich wat onordelijk. Sommigen wilden wat verder het Buitenhof opgaan dan de ME kennelijk goed leek te vinden. Tenminste één van de ME'ers gedroeg zich uiterst agressief en dus onprofessioneel. Hij werd dan ook tot achter de linies teruggeroepen en daar door zijn collega's tot kalmte gemaand. Maar toen was het kwaad al geschied. Wij hebben het volgende waargenomen.
De door-en-door pacifistische Gretta Duisenberg werd met een rieten schild bewerkt en met de wapenstok op de grond gemept. Zij liep overvloedige kneuzingen op. Benji de Levi van het Nederlands Palestina Komitee probeerde haar te beschermen en liep daarbij niet alleen bloeduitstortingen op, maar ook een gebroken arm. Het scheelde niet veel of mijn echtgenote - de rust en beheersing zelve - liep ook klappen op. Een fotojournalist van Duitse origine, uitgerust met twee camera's met indrukwekkende lenzen, werd op zijn rug geslagen met de wapenstok. Hij zei later dat op de rug geslagen worden betekent dat slaan niet meer nodig zou zijn en dus een daad van nodeloze agressie. Een journalist van Radio West toonde nadrukkelijk zijn perskaart, maar kreeg er desondanks van langs. Een andere journalist met twee grote camera's, Engelssprekend, met uitgebreide ervaring in het Midden-Oosten en met een Mediterraan uiterlijk, toonde eveneens zijn perskaart. Ook hij werd door dezelfde ME'er uitgescholden en met de wapenstok bedreigt. Het toppunt van ongepast geweld was misschien wel, dat dezelfde politieman een ernstig gehandicapte man in een invalidenwagentje te lijf ging met zijn laarzen en zijn wapenstok.
Tijdens de ongeregeldheden, vooral veroorzaakt door de ME, verschenen ineens zo'n vijf à zes arrestantenwagens die, samen met de wal aan ME, een blokkade vormde tussen de demonstranten en de Israëlische ambassade. Waar deze ambassade hoog op de bovenste verdieping van een flatgebouw is gevestigd, was het voor de demonstranten bepaald een potsierlijk gezicht.
De problemen zijn niet uitsluitend toe te schrijven aan één niet meer toerekeningsvatbare ME'er. Dat mag niet gebeuren bij de ME, maar kan misschien toch plaatsvinden. Ondanks het vervaarlijk uiterlijk van de ME, aanwezigheid van bereden politie, het overdadig machtsvertoon en de vloot getraliede vervoermiddelen, straalde de ME voornamelijk angst en nervositeit uit. Het leek erop dat hen was verteld dat zij de confrontatie aan moesten gaan met Djengis Khan en zijn Mongoolse horden.
Dat roept een andere vraag op, namelijk die naar de professionele kwaliteit van de risico analyse van de politie. Het overmatige machtsvertoon en de bepaald paniekerig opererende Mobiele Eenheid lijken erop te duiden dat de politie voldoende gekwalificeerde kennis van internationale betrekkingen ontbeert, wat kennelijk juist leidt tot een onverantwoord en onnodig massale politionele inzet. Turkse en Palestijnse Nederlanders koesteren een zeer gerechtvaardige verontwaardiging over de grootschalige, dagelijkse Israëlische schendingen van het internationaal recht en het vernietigen van de meest elementaire bestaansvoorwaarden van de Palestijnen, alsmede over de Nederlandse politieke vrijbrief daarvoor. Dat maakt hen echter nog niet tot een gevaarlijke meute die koste wat het kost in toom moet worden gehouden.
De Duitse journalist had een demonstratie van vele duizenden vredesactivisten in het centrum van Cairo, omringd door een leger Egyptische ME'ers, bijgewoond. Er vond geen enkel incident plaats. De andere journalist, die met ruime ervaring in het Midden-Oosten, zei dat het gedrag van de Nederlandse ME slechter is dan dat van de politie van Hamas. Aanwezig op het Buitenhof was ook de 84-jarige Hajo Meyer, die in Duitsland 12 jaar Nazi bewind heeft ondergaan, overlevende van anderhalf jaar in de hel van Auschwitz. Hij merkte op, en ik mag hem citeren: "We leven niet in Israël, godverdomme!".
Met vriendelijke groeten,
Jan J. Wijenberg
oud-ambassadeur
terug/back | de vredessite / midden-oosten 2010 |