menu
spacer
 
| de vredessite / nieuwe oorlog 2008 |
 
 
 
De situatie in Afghanistan
 
Tariq Paikar Tijdens de debatavond 'Interventies: militair én humanitair?' die het Haags VredesPlatform organiseerde op 15 februari, gaf Tariq Paikar onderstaande analyse.
 
Zes jaar geleden werd in Afghanistan de Taliban-regering (een oligarchie; kleine groep bevoorrechten) verslagen en hardhandig verwijderd door een internationale militaire macht [internationale coalitie tegen het terrorisme] onder leiding van de VS. De aanval van de internationale militaire troepen in oktober 2001, heeft al vanaf het begin valse hoop opgeroepen over het einde van de oorlog, het brengen van stabiliteit en vrede en de verwijdering van de Taliban en andere soorten van de fundamentalistische en extremistische gewapende groepen en partijen. Vanaf het eerste begin werd er gebruik gemaakt van demagogie door de internationale militaire bezetters om de goedkeuring te verwerven van de publieke opinie voor de bezetting van Afghanistan. De beloften over vrijheid, democratie, wederopbouw, verbetering van de sociale zekerheid van de bevolking, bestrijden met de stijgende armoede en samenwerken voor een sterke centrale regering zijn niet nagekomen.
 
Deze problematiek was al tijdens de eerste internationale bijeenkomst over Afghanistan in Bonn [Duitsland] bekend. Daar werd duidelijk hoe het programma van de Amerikaanse en andere westerse imperialisten, gericht op hun eigen (wereld)belangen zou worden gerealiseerd. Het strategische en politieke beleid van de Verenigde Staten en van de NAVO bracht Afghanistan in een situatie van grote verwoestingen. Zes jaar aanwezigheid in Afghanistan veroorzaakte een toenemende crisis op steeds meer terreinen. Behalve stijgend geweld en vechtpartijen in het westen en zuiden van het land, zijn de politieke veiligheidsrisico's in grote steden toegenomen.
 
Gelegitimeerd door de verzonnen bestrijding van het terrorisme en Al Qaida verwoesten de Verenigde Staten en hun bondgenoten hele dorpen en vermoorden onschuldige en arme Afghanen. De Taliban en andere extremisten zaaien met behulp van hun regionale en internationale opdrachtgevers, zoals Pakistan en zijn militaire geheime dienst, conservatieven uit Arabische en islamitische landen en nog andere ondergrondse politieke, economische en militaire bedrijven en organisaties bewust paniek, doden burgers en werven nieuwe terroristen. De slachtoffers van de aanslagen zijn meestal kinderen en vrouwen.
De onmenselijke plannen van deze vijanden van een positieve toekomst voor Afghanistan worden duidelijk door de groeiende sociaal-economische en politieke kloof en het aannemen van de jonge generatie Afghanen als slaven en goedkopere werknemers voor hun eigen doeleinden. Gedurende de laatste jaren is het produceren van drugs, papaver en opium enorm toegenomen. De drugshandel in Afghanistan is in handen van verschillende (lokale) autoriteiten en van de gewapende maffia. Sommigen van de autoriteiten die in de regering zitten, zien vooral hun eigen voordeel in de zwakke centrale regering.
Van de andere kant hebben de Amerikanen een politiek dubbelspel gespeeld met de regionale leiders en de centrale regering. Ze willen hun eigen belangen en voordelen nooit opgeven.
Die belangen en voordelen zijn economisch en strategisch van aard en zijn dus niet gericht op verbetering van het leven van gewone Afghanen. De veranderingen van de militaire tactiek door en de toenemende kracht in het oorlogsgebied van de Taliban tegen de internationale bezetterstroepen, het Afghaanse leger en politie zijn heel duidelijk waarneembaar. Heel Afghanistan staat onder druk en leeft in paniek dat de Taliban weer zal toeslaan.
Dat wordt ook zichtbaar door het terugtrekken van de geldstromen die bedoeld waren voor de investering in wederopbouw, werkgelegenheid en armoedebestrijding. Veel NGO`s zijn er vandoor gegaan met het gestolen geld en hebben hun valse winkels en bedrijven gesloten.
 
Dagelijks worden tientallen onschuldige mensen door de agressie en het geweld van de Amerikaanse en westerse bondgenoten en ook door de Taliban en andere gewapende groepen gedood of raken gewond en het wekelijks terugsturen van gesneuvelde en gewonde buitenlandse militairen is ook heel gewoon geworden. Buitenlandse militaire bezetters en de zwakke Afghaanse regering hebben geen duidelijke en effectieve strategie tegen de gevechtskracht van de Taliban en de Jihadische groepen.
Voor de Afghaanse bevolking wordt het iedere dag duidelijker dat de Amerikanen en Britten geen eerlijke politiek voeren gericht op het bestrijden van de Taliban en het realiseren van stabiliteit in hun land. Er worden veel vragen gesteld en het vertrouwen in de westerse en Amerikaanse politiek vermindert met de dag. Iedereen weet dat de bron van de wapens en het geld van de Taliban zich in Pakistan bevindt. Maar de Verenigde Staten gaan door met hun demagogie en eten van meerdere politieke walletjes tegelijkertijd. Volgens bronnen, zoals The Wallstreet Journal komt de belangstelling van Amerika en andere imperialisten voor Afghanistan voort uit het feit dat ze dwars door Afghanistan een pijpleiding voor het vervoer van olie en gas uit de Centraal-Aziatische landen naar de wereldmarkten kunnen bouwen.
 
Op 31 oktober 1994 werd de Taliban in Pakistan opgericht door de Amerikaanse, Pakistaanse, Britse en Saoedi-Arabische militaire geheime diensten en deze organisatie kreeg enorme economische ondersteuning van de bovengenoemde landen. De Amerikaanse regering en het grote Amerikaanse oliebedrijf Unocal wilden de Taliban aan de macht brengen in Afghanistan om op die manier hun brede imperialistische economische plannen te realiseren. De Unocal is een van de grootste oliebedrijven ter wereld die veel politieke schandalen in onze hedendaagse geschiedenis heeft veroorzaakt. Unocal heeft de strijd over het bouwen van een oliepijpleiding uit Turkmenistan door Afghanistan van het Argentijnse bedrijf (Breidas) gewonnen. In de uitgave van 13 december 2001 van de Franse krant 'Le Monde Diplomatique' staat: "Destijds was Unocal bezig met het project van de pijpleiding uit Turkmenistan en was Hamed Karzai, de huidige president, een van de belangrijkste adviseurs en medewerkers van Unocal."
Op 16 maart 1995 hebben de toenmalige president van Turkmenistan en de toenmalige Pakistaanse minister-president Benazir Bhutto een contract voor de bouw van de pijpleiding getekend. Op 26 september 1996 vielen de Taliban, met enorme militaire en economische steun, de hoofdstad Kabul binnen en namen het bestuur van die stad over. Al enkele uren later maakte het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken duidelijk dat Amerika politieke betrekkingen wilde met de nieuwe regering van de Taliban. Grace Target, een van de leiders van Unocal, achtte de overwinning van de Taliban een hele positieve ontwikkeling voor Afghanistan en vroeg de Amerikaanse regering om politieke en diplomatieke betrekkingen aan te knopen met de Taliban en om de regering van de Taliban te erkennen.
Volgens tal van onderzoekers en bronnen, heeft Amerika vanaf de oprichting tot het einde van de Taliban meer dan drie miljard Amerikaanse dollars aan de Taliban gegeven. Amerika heeft nooit het doel gehad om de Taliban te laten verdwijnen. Ook na de gebeurtenis van 11 september in New York, riepen Amerikanen alleen maar om de overgave van Osama Bin Laden. De Amerikanen hebben op basis van afspraken met de Taliban hun leiders zonder enig probleem of schade het land laten verlaten om naar Pakistan te vluchten. De oorlog tegen de Taliban leek op een scène uit een Rambo-film, bedoeld voor de gewone bevolking van Amerika en de publieke opinie in de wereld met het doel om reclame te maken voor de dodelijke Amerikaanse wapens uit Amerika, zoals de B-52 bommenwerpers en andere Amerikaanse militaire producten en om hun macht te tonen. Op dat moment werden door alle Amerikaanse televisies beelden van bombardementen door Amerikaanse vliegtuigen uitgezonden, alsof er reclame werd gemaakt voor een hamburger.
 
Het probleem voor de Verenigde Staten was dat de Taliban niet het hele land onder controle kon krijgen, waardoor er een aanzienlijke vertraging ontstond in de uitvoering van de plannen. Hierdoor ontstond een groeiend belangenconflict met de economische en strategische projecten van oliebedrijven en andere kapitalisten in de regio. De enige keuze die de Amerikanen hadden was om de Taliban voor een onbepaalde tijd aan de kant te schuiven en een andere ploeg te kiezen. In de loop van de afgelopen zes jaar konden wij concluderen dat de door de Amerikanen en hun bondgenoten gekozen ploeg, een mengsel van de toenmalige Jihadisten, krijgsheren en andere maffiose krachten, geen zin hebben om een stabiel Afghanistan op te bouwen. Ze vinden dat de crisissen en verschillende problemen, zoals het toenemende verschil tussen arm en rijk, de werkloosheid van de meerderheid van de bevolking en een leven zonder basisrechten, best kunnen.
 
De waarheid in het geval van Afghanistan is, dat de Amerikanen en andere imperialisten, behalve strategische belangen ook handelsbelangen hebben. In Afghanistan is dat nu vooral. opium! De drugshandel in Afghanistan is in handen van sommige hoge functionarissen van de regering Karzai, leden van het parlement, leiders van de moedjahidien en mensen die banden hebben met de bezettingstroepen en de internationale maffia. Ze willen helemaal geen stabiliteit en een beter Afghanistan voor de bevolking. De Amerikaanse regering verdient miljoenen dollars aan de drugshandel, terwijl wij in de media alleen maar horen dat men uit alle macht probeert de internationale drugshandel te bestrijden!
De strijd om drugs in Colombia vindt plaats omdat de Amerikanen zich daar terplekke mee bemoeien. De Amerikanen zijn in Afghanistan omdat zij daar heel veel geld kunnen verdienen aan de drugs die daar wordt geproduceerd. Ga maar eens na: In het jaar 2000 produceerde Afghanistan bijna 4000 ton opium, goed voor 75% voor de wereldproductie! Deze cijfers zijn afkomstig van de VN. Of deze cijfers nu wel of niet helemaal juist zijn, het maakt Afghanistan in ieder geval een heel interessant doelwit.
Ondervond Amerika of Europa enige bedreiging van de Taliban? Natuurlijk niet. Er zouden terroristen worden opgeleid. Welnu, de Amerikanen wisten precies wat zich in Afghanistan afspeelde, zij verzorgden immers zelf de wapentoevoer en de training(!) aan dat land in de strijd tegen de Russen. Naarmate de economische crisis van het wereldkapitalisme verergert, worden de tegenstellingen van het systeem onvermijdelijk scherper. Elke imperialist probeert zijn markt te vergroten en zoekt goedkopere grondstoffen en arbeidskrachten om uit de crisis te geraken. De agressiviteit van het imperialisme in zijn streven naar de wereldheerschappij is wel toegenomen. De imperialisten vormen steeds meer een front tegenover de Derde Wereld en tegenover landen die streven naar echte nationale onafhankelijkheid. Maar tegelijkertijd proberen ze binnen te dringen in de invloedssfeer van hun concurrenten om hun markt, grondstoffen en geostrategische bruggenhoofden te veroveren. Op dezelfde manier proberen ze hun concurrenten te weren uit de eigen invloedssfeer.
 
2 Wat betekent UNOCAL?
 
UNOCAL is een afkorting van de Union Oil Company Of California. Het bedrijf is inmiddels sinds kort gefuseerd met Chevron. In 2005 schatte een Chinees bedrijf dat UNICAL wilde kopen de waarde van het bedrijf op dat meer dan zestien miljard dollar en het stond als twaalfde op de lijst van de grootste oliebedrijven van Amerika. Het hoofdkantoor van UNOCAL bevindt zich in de stad El Segundo in California en dit olie-imperium is wereldwijd bekend in landen zoals Indonesië, Myanmar, Thailand, Bangladesh, Turkmenistan enz. Dit bedrijf is wereldwijd berucht vanwege het vervuilen van het milieu, de schending van mensenrechten, het plegen van massamoorden, apartheid, economische en gewelddadige overheersing van kleine landen, beschadiging en drugshandel.
UNOCAL heeft bijvoorbeeld een goede relatie met dictatoriale regime van Birma. Dit regime is beschuldigd van het verwoesten van huizen van mensen, verkrachting, het doden van kinderen gewone burgers en veel meer andere onmenselijke gebeurtenissen. UNOCAL heeft een goede relatie met de regering van Birma over het exporteren van heroïne. Birma stond boven aan de lijst van producent en exporteur van heroïne.
Nu staat Afghanistan op de eerste plaats. UNOCAL had grote invloed op de buitenlandse politiek van de Amerikaanse regering over het beheersen van de olie en gasbronnen in Centraal-Azië. Ze wilden meer gas en olie pijpleidingen uit Centraal-Azië en vroegen meer ondersteuning van de Amerikaanse regering voor een stabiele situatie in deze regio om hun eigen economische plannen te kunnen uitvoeren. UNOCAL vond dat de aanleg van gas- en oliepijpleidingen vanuit Centraal-Azië een heel belangrijk project zou zijn voor de oliemarkten in Azië en Europa, als die pijpleidingen aangesloten worden op de internationale markt. Door zijn ligging is Afghanistan altijd een belangrijke en een heel voordelige keuze. Unical was een van de sleutelspelers in het zogenaamde GentGas consortium (zie verder Wikipedia)
 
3 Opium en drugs als een voorraad olie van Afghanistan
 
Professor Michel Chussodovski (Canada) heeft in verschillende artikelen (zie o.m. Global Research, 21 september 2006) helderheid verschaft over de geheime plannen en operaties van CIA en over drugshandel in Afghanistan. In een van de artikelen heeft hij alle betekenissen van de CIA, het ministerie van Buitenlandse Zaken, het Pentagon en de oorlogsagenda van de VS-regering voor Afghanistan die al sinds 1979 in werking was, beschreven. In dat artikel wordt uitgelegd hoe het zwarte geld van het smokkelen, vervoer en de handel in drugs voor instabiliteit zorgde in Afghanistan, Centraal- Azië, de Balkan en het project van het ontstaan van de Taliban en de narco- regering. Ook de rol van de UNOCAL-medewerkers zoals Zalmai Khalilzad en Hamed Karzai komt aan de orde. Jammer dat de handelaars in bloed en tranen met de imperialistische tactieken dagelijks op zoek zijn naar meer winst en overwinning van andere tegenstanders in de markt. Het artikel van professor Chussodovski geeft een beeld van de samenwerking van oliebedrijven en drugshandelaars, omdat Amerika de politieke en militaire macht in Afghanistan en in de regio wil behouden en uitbreiden.
De aanwezigheid van de internationale bezetters in Afghanistan is de oorzaak van toenemende drugshandel, omdat die handel miljarden dollars waard is en daarmee maken de internationale machten veel winst. Om deze winsten te kunnen genereren zijn stabiele en veilige omstandigheden nodig voor de inkoop en verkoop van de producten. Een van de vele strategische bedoelingen van de oorlog is het herstellen van de drugshandel en daarin heeft de CIA van oudsher een belangrijke en controlerende rol. Na de aanval in 2001 op Afghanistan is de prijs van een kilo opium tien keer meer gestegen dan de jaren ervoor. Voor het jaar 2001 werd er in Afghanistan 185 ton opium geproduceerd, maar in 2002 was dat tot 3400 ton gestegen, Dat was tijdens de aanwezigheid van de Amerikaanse en westerse militairen en de regering Karzai. Volgens een Arabische krant (Alwatan) neemt drugshandel, na de olie- en wapenhandel, de derde plaats in op de wereldmarkt. De winst van de Afghaanse drugshandel is jaarlijks 400 tot 500 miljard dollar.
 
Afghanistan neemt meer dan 70 procent van de wereldwijde drugshandel in opium voor zijn rekening. En dan wordt van de Nederlandse en Afghaanse bevolking verwacht dat ze geloven dat de Nederlandse soldaten humanitair werk gaan verrichten in Afghanistan! Nogmaals, er wordt slechts dan ingegrepen als er winst valt de behalen, in de vorm van geld of in de vorm van macht. En Afghanistan is zo`n machtscentrum, want wie dat gebied in handen heeft, controleert de grootste opiumproductie ter wereld. En denk maar niet dat de drugstoevoer naar Europa en Noord-Amerika zal afnemen als de internationale troepenmacht Afghanistan volledig onder controle heeft. En dan hebben wij het nog niet eens over de drugstoevoer naar andere Aziatische landen.
 
Foto © 2008 Boyd Noorda, Socia Media
 
 
terug/back | de vredessite / nieuwe oorlog 2008 |