Reactie 'Een Ander Joods Geluid' op overlijden Arafat

11 november 2004 - Een Ander Joods Geluid heeft met droefheid kennis genomen van het overlijden van Yasser Arafat, een man die grote verdiensten heeft gehad voor de pogingen om te komen tot een oplossing van het Palestijns-Israelische conflict.

Arafat wijdde zijn leven aan de Palestijnse zaak en groeide uit tot hét symbool bij uitstek van het streven naar erkenning van de gerechtvaardigde Palestijnse eisen. Vanuit een hopeloos verloren lijkende positie wist hij - samen met andere, inmiddels overleden, historische leiders als Abu Jihad en Abu Iyad - de Palestijnse zaak op de internationale agenda te plaatsen. Jarenlang was hij de bindende kracht die groepen met uiteenlopende ideologieën bijeen hield. Zijn misschien wel grootste verdienste was dat hij de Palestijnse gemeenschap over een lange periode van jaren en met vasthoudendheid heeft weten te overtuigen van de noodzaak van een compromis met Israël. Dat streven werd in 1988 met succes bekroond toen het Palestijnse parlement in ballingschap tijdens een bijeenkomst in Algiers in overgrote meerderheid akkoord ging met de twee-statenoplossing en de erkenning van Israël. Het was de opmaat voor de Akkoorden van Oslo van 1993, die maakte dat de voormalige 'terrorist' Arafat samen met Yitzhak Rabin en Shimon Peres de Nobelprijs voor de Vrede ontving.

Na 1993 verbleekte Arafat´s ster. Binnen de Palestijnse gemeenschap was er kritiek op de zwakke onderhandelingspositie waarin hij zich met 'Oslo' had gemanoeuvreerd en discussie over zijn gebrek aan democratisch gehalte en het corrupte beleid van de Palestijnse Autoriteit. Ook het feit dat hij naliet krachtig stelling te nemen toen de huidige 'Tweede intifada' kort na het begin een gewelddadig karakter kreeg, ontmoette kritiek. Arafat bleef desondanks - en in tegenstelling tot wat recente Israëlische regeringen beweren - DE aangewezen Palestijnse leider met wie zij in beginsel snel tot zaken had kunnen komen als zij het maar had gewild en geprobeerd. Het is nog maar de vraag of een eventuele opvolger eenzelfde status zal bereiken als Arafat had, zelfs nog in zijn kapotgeschoten muqatta, waar de regering-Sharon hem de laatste jaren gevangen hield.

EAJG vindt dat Arafats overlijden de Israëlische regering met de volgende morele verplichtingen confronteert:

1. De regering-Sharon heeft Arafat als het belangrijkste obstakel bestempeld bij het houden van onderhandelingen. Arafats overlijden neemt dit vermeende obstakel weg. Van de regering-Sharon mag dan ook worden verwacht dat zij nu op korte termijn de condities schept voor het houden van eerlijke en vrije verkiezingen waarin een opvolger van Arafat wordt gekozen met wie ze de onderhandelingen hervat.
2. De regering-Sharon zou de 'derech eretz' (het morele fatsoen) moeten opbrengen om Arafat in overeenstemming met zijn eigen verzoek te laten begraven bij de Haram al-Sharif (Tempelberg) in Jeruzalem. Een weigering op grond van 'veiligheidsredenen' is een doorzichtige uitvlucht om Arafat ook na zijn dood nog het recht op een band met Jeruzalem te ontzeggen.

Contactinformatie:
Maarten Jan Hijmans: 06 238 07 323

 
_____
menu | dDH