Vredesduif met olijftak in snavel.

Afghanistan Papers

19-12-2019 De Washington Post bracht een reeks geheime documenten uit waaruit blijkt dat de VS systematisch liegt over de oorlog in Afghanistan. Steeds weer blijkt 'geboekte vooruitgang' compleet verzonnen te zijn. Vijay Prashad ziet hierin een akelige herhaling van de manier waarop de toenmalige regering de oorlog in Vietnam aan de eigen bevolking verkocht en de daar begane oorlogsmisdaden goedpraatte.

 

Onafhankelijk journalist Vijay Prashad herlas Noam Chomsky's boek The Backroom Boys van 1973. Daarin omschreef Chomsky wat de Pentagon Papers ons leren over de echte motieven achter het buitenlandse beleid en de oorlog in Vietnam. De Pentagon Papers waren een reeks geheime documenten waaruit bleek dat de regering van presidenten Kennedy, Johnson en Nixon tegen hun eigen bevolking logen over de oorlog in Vietnam.

 

Uit de Afghanistan Papers die recent werden uitgebracht door de Washington Post blijkt eenzelfde manier van werken. In interne rapporten melden de militaire bevelhebbers in Afghanistan aan de regering dat de oorlog nooit kan gewonnen worden, dat de bevolking volledig tegen hen is en dat er op geen enkel vlak 'vooruitgang' wordt geboekt in de langste oorlog ooit in de geschiedenis van de VS. "We weten amper wat we hier aan het doen zijn", zegt een van de officieren in zijn verslag.

 

Volgens Prashad kan je het boek van Chomsky uit 1973 herlezen, 'Vietnam' vervangen door 'Afghanistan' en inbeelden dat het vandaag werd geschreven (inleiding door redactie).

 

Hoe meer doden, hoe liever

 

Er was een citaat in de Afghanistan Papers dat me perplex deed stilstaan. Het was bijna alsof ik het reeds had gelezen in de Pentagon Papers. In 2015 zei een niet bij naam vernoemde medewerker van de Nationale Veiligheidsraad: "Het was onmogelijk om goede statistieken op te stellen. We probeerden het aantal getrainde troepen, geweldniveaus en controle over territorium te gebruiken maar niets daarvan kon ons een accuraat beeld schetsen.

 

In Vietnam blies de toenmalige Militaire Assistentie Commando Vietnam (MACV) continu het dodental, het aantal gedode Vietnamezen, op als een wiskundige maatstaf voor een naderende overwinning. Dit blijkt duidelijk uit zowel de Pentagon Papers als uit documenten in de President Lyndon Johnson Library in Austin, Texas.

 

Een soldaat die voor de MACV werkte, ging vaak mee met de generaals om het slagveld te observeren. Zijn woorden zijn de moeite waard om opnieuw te lezen: "We vlogen eens over een gebied na een B-52 aanval en de vernieling was ongelooflijk. Er waren daar al die plastic zakken met onze mannen die zogezegd lichamen van de gedode vijanden aan het tellen waren. Ze waren echter enkel lichaamsdelen aan het oppikken, eender wat om in die zakken te steken en telden ieder lichaamsdeel als een apart gedode vijand." Die aantallen bevielen Washington. Ze werden verkocht aan het publiek als een maatstaf om te meten hoe goed de oorlog aan het vorderen was.

 

I love the smell of napalm in the morning

 

Het essay The Backroom Boys* van Chomsky over de Pentagon Papers begint met de woorden van een piloot van de Amerikaanse luchtmacht die de "fijnere verkooppunten" van napalm uitlegt. Oudere generaties weten exact wat napalm is maar jongeren misschien niet meer. Napalm is één van de meest vreselijkste wapens ooit gemaakt: het is een gel op basis van aardolie die brandend blijft kleven op de huid. Het werd met veel enthousiasme gebruikt tegen het Koreaanse en Vietnamese volk.

 

Een piloot die napalmbommen op de burgerbevolking dropte zei (zie foto voor uittreksel uit he boek): "We zijn zeker tevreden met deze jongens in de achterkamers bij Dow Chemical. Het eerste product was niet zo warm. Als de gooks snel genoeg waren, konden ze het eraf schrapen. Dus voegden de jongens er polystyreen aan toe. Nu is het er niet meer af te krijgen, het brandt zelfs onder water."

 

Deze zinnen vragen geduld. De piloot heeft het over Vietnamezen. Hij gebruikte de term 'gooks' die zijn oorsprong lijkt te hebben in de Amerikaanse invasie van de Filipijnen in 1898 en vervolgens werd gebruikt om te verwijzen naar Haïtianen en Nicaraguanen, Costa Ricanen en Arabieren, naar iedereen die door het Amerikaanse leger en luchtmacht leek te worden omgebracht.

 

De term werd gebruikt om de 'inheemse bevolking' te beschrijven, mensen wiens lichamen enkel zoveel waard waren als wat ze konden doen voor hun 'meesters'. Dit is woordenschat die nooit meer weggaat. Ze verschijnt terug in Afghanistan.

 

Nationale bevrijding mag niet, alleen wij 'bevrijden'

 

In achterkamers maken wetenschappers de wapens en debatteren analisten over de oorlog. Wat zo verbluffend was aan de Pentagon Papers was dat het volledige establishment wist dat de VS het Vietnamese volk nooit zou kunnen verslaan en dat zelfs met het gebruik van zulke barbaarse wapens als napalm en Agent Orange het Vietnamese volk hun moraal niet zouden verliezen.

 

In 1967, acht jaar voordat de VS Vietnam zouden verlaten, schreef de directeur systeemanalyses van het Pentagon: "Ik denk dat we tegenover een vijand staan die misschien juist een gevaarlijk slimme strategie heeft gevonden om een nederlaag te bezorgen aan de VS. Tenzij we dit erkennen en nu tegenwerken, kan deze strategie maar al te populair worden in de toekomst."

 

Hij verwees naar de nationale bevrijdingsoorlogen. Nationale bevrijding was uit den boze. Dat was het uitgangspunt waarom de Amerikaanse regering loog tegen zijn publiek. Ze was een oorlog aan het vechten die ze niet kon winnen omdat de tegenstander, het Vietnamese volk, geloofde in zijn strijd en niet zou stoppen tot ze had gezegevierd.

 

Afghanistan heeft geen nationaal bevrijdingsleger dat ook maar kan tippen aan het kaliber van de Viet Minh. Het heeft de Taliban, wiens wreedheid geboren werd uit de smeltkroes van krijgsheren uit de jaren 1990. Echter, op het terrein blijkt de Taliban, hoe wreedaardig ze ook zijn, een kracht tegen een vreemde indringer wiens asymmetrische oorlogvoering niets doet om het vertrouwen van de bevolking op te heffen.

 

De Taliban beloven geen landhervorming of sociale bevrijding maar leven en sterven wel naast de rest van de burgerbevolking. Dat is wat hen populairder maakt dan de drones, de Special Forces en zelfs dan het Afghaans nationale leger. De "gevaarlijk slimme strategie" van de Taliban is dat ze dezelfde roots hebben als de rest van de bevolking. Geen bombardement kan deze link verbreken.

 

Geen verrassing

 

Reeds sinds de Amerikaanse regering de Office of the Special Inspector General for Afghanistan Reconstruction (SIGAR) in 2008 oprichtte, las ik hun rapporten en sprak met talrijke medewerkers. Voor hen was het duidelijk dat deze oorlog tegen Afghanistan een verschrikking was. "Voor ons die deze oorlog opvolgden was het duidelijk dat de Verenigde Staten dit arm land verder zouden verwoesten en uiteindelijk verlaten zonder zijn doel te bereiken omdat dat zo slecht was gedefinieerd."

 

Niets in de onlangs vrijgegeven SIGAR-documenten verbaast mij of veel van mijn collega's. We hebben dit reeds jaren gehoord van Afghaanse ambtenaren, van ambtenaren bij de westerse inlichtingendiensten en van het leger. Zoals de WikiLeaks-onthullingen laten de Afghanistan Papers een licht schijnen op de leugens van de Amerikaanse regeringen over de oorlogen tegen Afghanistan en Irak.

 

Kolonel Bob Crowley, voormalig senior counterinsurgency adviseur bij het Amerikaanse opperbevel ter plaatse in 2013-14: "Elk gegeven werd aangepast om het best mogelijke beeld voor te stellen. Enquêtes waren volledig onbetrouwbaar maar versterkten het idee dat alles wat we deden goed was."

 

"De waarheid was zelden welkom" op het militaire hoofdkwartier in Kabul en was even zelden welkom in Washington. De Amerikaanse regering loog constant om zijn oorlog in Afghanistan te rechtvaardigen. Deze officiële data zijn niet te vertrouwen en de woorden van ambtenaren mogen niet ernstig worden genomen.

 

Reeds in 2003 zei een Amerikaanse CIA-analist me dat er geen territoriale winsten werden geboekt in Afghanistan. Na bombardementen en nadat troepen een gebied gingen "veroveren en behouden", moesten ze zich telkens terugtrekken in hun basissen, niets dan verwoesting achterlatend terwijl ze iedere keer opnieuw toekeken hoe de Taliban er de macht terug overnamen. Er werd geen enkele winst geboekt sinds de oorlog 18 jaar geleden begonnen is.

 

Liegen tegen Amerikaanse burgers mag niet, tegen Afghanen liegen mag wel

 

De mediaberichten over deze documenten zeggen niets over wat de Afghanen zelf hierover denken. De verontwaardiging is enkel dit: Amerikaanse burgers werden voorgelogen over een oorlog die vanaf de eerste dag een verspilling was. Allemaal onmiskenbare feiten, maar wat met de Afghanen wiens levens vernietigd werden, wiens dromen verpulverd werden?

 

De Amerikaanse media klagen aan dat de regeringen van George W Bush, Barack Obama en Donald Trump logen tegen het Amerikaanse publiek, maar er is veel meer. Wat met de oorlogsmisdaden tegen het Afghaanse volk, wat met het feit dat deze hele operatie, zonder enig duidelijk oorlogsdoel, een desastreuze misdaad is tegen het Afghaanse volk?

 

De Amerikaanse regering blijft druk uitoefenen op het Internationaal Strafhof en weigert elk onderzoek naar oorlogsmisdaden in Afghanistan toe te staan. Internationaal recht werd nooit gesproken voor de illegale oorlogen in Vietnam en Cambodja. Het zal ook niet gebeuren voor de oorlog in Afghanistan, en daarom, omdat de VS deze straffeloosheid hebben, zullen er nieuwe oorlogen komen.

 

Chomsky's boek uit 1973 was een waarschuwing. Hij schreef nauwgezet dat de Amerikaanse oorlog tegen Vietnam en de leugens die werden gebruikt om die oorlog te rechtvaardigen, geen "gekke aberratie", geen afwijking van de norm waren, maar de norm zelf. Zijn waarschuwing werd nooit ernstig genomen. Ook nu worden de Afghanistan Papers niet ernstig genomen.

 

Dit is een samengevatte vertaling door Bavo Vanoost. Het volledige artikel van Vijay Prashad lees je hier: Why the Afghanistan papers shows we never learned Noam Chomsky's lesson from Vietnam

 

Notes:

* 'backroom boys' is een Engelse uitdrukking voor personen die in het diepste geheim op de achtergrond werken, cijfers verwerken en daar besluiten uit trekken voor verdere of nieuwe acties; het wordt ook gebruikt voor personen die niet bekend zijn maar toch veel invloed hebben.

 

Creative Commons licentie 'Naamsvermelding - NietCommercieel - GeenAfgeleideWerken 2.0'

Bron: De Wereld Morgen