Vredesduif met olijftak in snavel.

Ander Nieuws week 39

25-9-2017 Tweewekelijkse selectie van 'ander nieuws' uit het Midden-Oosten, gemaakt door VD AMOK. In deze editie met o.a.:
- Een militaire coup in slow motion in de VS
- Turkije op rand van chaotische strijd om grondgebied
- Alweer Afghanistan?
en nog zeven andere berichten.

 

Om deze uitgave thuisbezorgd te krijgen, abonneer op de speciale mailing list (http://lijsten.ddh.nl/cgi-bin/mailman/listinfo/wereldcrisisnieuws/).
De volledige tekst van de onvertaalde berichten is (tenzij anders aangegeven) in het Engels.

==============================

Vertaald bericht:

Een militaire coup in slow motion in de VS
In een democratie zou niemand blij moeten zijn om te vernemen dat generaals een gekozen staatshoofd onder controle hebben gebracht. Dat was nooit de bedoeling in de Verenigde Staten. Maar nu is het wel gebeurd.


Het idee van een militaire junta is helemaal terug, nota bene in Washington. De effectieve macht om de buitenlandse en veiligheidspolitiek van Amerika vorm te geven is in handen gevallen van drie militairen: generaal James Mattis, minister van defensie; generaal John Kelly, chef-staf van president Trump; en generaal H.R. McMaster, de nationale veiligheidsadviseur.


Maar militaire commandanten zijn getraind om oorlog te voeren, niet om te beoordelen of vechten enige strategische zin heeft. Ze zijn bijvoorbeeld in staat om Trump te vertellen hoeveel troepen noodzakelijk zijn om onze huidige missie in Afghanistan vol te houden, maar zijn niet opgeleid om de grotere vraag te beantwoorden of die operatie op langere termijn de belangen van Amerika dient. Dat is eerder de taak van diplomaten.


Onze nieuwe junta verschilt van de traditionele in drie opzichten. Ten eerste zijn ze alleen bezig met internationale betrekkingen, niet met binnenlandse politiek. Ten tweede hebben ze niet via een coup de macht gegrepen, maar ontlenen ze hun gezag aan de gunsten van een gekozen president. En ten derde en het belangrijkste: hun doel is niet om een nieuwe orde op te leggen, maar om een oude te herstellen.


Het is op zich niet verrassend dat Trump in zijn Afghanistan-politiek op advies van zijn generaals is teruggekeerd tot de 'mainstream' van de buitenlandse politiek; hetzelfde is president Obama overkomen tijdens het begin van zijn presidentschap. Onheilspellender is dat Trump een groot deel van zijn macht heeft overgedragen aan generaals. Het grootste probleem is dat veel Amerikanen dit een prima idee vinden. Ze walgen dusdanig van de corruptie en kortzichtigheid van onze politieke klasse, dat ze zich als alternatief overgeven aan de soldaten. Het is een gevaarlijke verleiding.


Lees het hele artikel van Stephen Kinzer bij Common Dreams (VS), 17 september 2017


==============================


Onvertaalde berichten:

Turkije op rand van chaotische strijd om grondgebied
Turkije staat op de rand van een chaotische strijd om grondgebied, en deze keer is IS niet de grootste bedreiging. Bondgenootschappen in het Midden-Oosten zijn snel aan het veranderen. Er liggen verwarrende mogelijkheden open.
Vijay Prashad in AlterNet (VS), 20 september 2017


Alweer Afghanistan?
Er waren maar weinig Taliban-sympathisanten onder de Afghanen op het moment dat de VS het Taliban-regime uit Afghanistan verdreef in 2001. Maar nu zijn er heel wat meer, en ze hebben de macht over aanzienlijke delen van het land. Ze beweren dat ze bereid zijn tot onderhandelen met de Afghaanse regering - maar alleen als eerst alle Amerikaanse troepen het land uit gaan.
TomDispatch (VS), 19 september 2017


De Britten en hun verre oorlog
Groot-Brittannië is al drie jaar betrokken in een grote oorlog. Er zijn echter maar heel weinig mensen die dit erkennen en er is maar weinig debat over de redenen erachter of de mogelijke gevolgen ervan.
openDemocracy (VS), 18 september 2017


Wat gebeurde er met het Wapenhandelverdrag?
Vier jaar geleden tekenden de VS en Groot-Brittannië een historisch verdrag om de verkoop van wapens aan mensenrechtenschenders in te perken. Waarom profiteren beide landen dan nog steeds van de gruwelen in Yemen?
Foreign Policy in Focus (VS), 18 september 2017


Het Saudische project is mislukt
De vernielingen die toegebracht werden, de levens die het kostte, de ontheemde mensen, de verwoeste dorpen, steden, provincies en landen, de vluchtelingenkampen die het in het leven riep, de veroorzaakte ellende, de genegeerde Israëlische bezetting, het sektarisme waartoe mensen opgestookt werden... De tol die geëist is door het mislukte Saudi-Arabische project voor het Midden-Oosten is niet te becijferen.
CounterPunch (VS), 18 september 2017


Het Afghaanse moeras
Het is onmogelijk om een oorlog te winnen die je niet kunt definiëren. Dat lijkt wel de voornaamste les te zijn die we kunnen trekken uit Afghanistan, waar een 'overwinning' steeds onbereikbaarder lijkt.
CounterPunch (VS), 15 september 2017


Naar het einde van de oorlog in Syrië
Er is heel wat psychologische oorlogsvoering gaande, met een slagveld dat gehuld ligt in met elkaar concurrerende belangen en waar de feiten door de rook maar moeilijk te onderscheiden zijn.
Vijay Prashad in The Hindu (India), 14 september 2017


Afghanen hebben genoeg van westerse barbarij
De vredesbesprekingen in april tussen Afghanistan, India, Pakistan, Rusland en China zouden, minstens in theorie, de eerste stap kunnen zijn richting het einde van één van de meest verwoestende en wrede bezettingen in de geschiedenis van de Navo, of in wat de Amerikaanse pers zo graag omschrijft als 'de langste Amerikaanse oorlog'.
CounterPunch (VS), 14 september 2017


Yemen: tragisch verhaal over humanitaire hypocrisie
Humanitaire crises, waar ook ter wereld, zullen niet opgelost worden als de hulpgevers tegelijk degenen zijn die het conflict op hun geweten hebben.
openDemocracy (VS), 10 september 2017





25-9-2017