Vredesduif met olijftak in snavel.

Congres Friedenskultur

30-3-2010 In Essen werd van 19-21 maart het Congres Friedenskultur gehouden. Er was veel aandacht voor de acties tegen de kernwapens en 50-jaar Paasmarsen. Naast Duitse sprekers werd er ook gesproken door Jenny Watson (Pais) en Hans Lammerant (Vredesactie, België).

 

Het congres werd georganiseerd door DFG-VK (Duitse sectie van de WRI) en Pax Christi Duitsland. Naast toespraken was er o.a. een debat met Duitse politieke partijen en een optreden van Künstler für Friede, muzikanten die vredesliederen lieten horen van klassiek tot een protestzanger ŕ la Bob Dylan/Eric Clapton.

Jenny Watson belichtte de situatie in Nederland en vergeleek die met Duitsland en België. In Duitsland, één van de weinige NAVO-landen waar de dienstplicht nog bestaat, is er een krachtige vredesbeweging en maken Paasmarsen deel uit van de vredescultuur. In België kent men geen Paasmars, maar zijn er wel vele inventieve acties tegen met name de basis Kleine Brögel waar kernwapens liggen. In Nederland lijkt het allemaal wat moeizamer te gaan en minder actiegericht te zijn. De vele kleine vredesorganisaties timmeren ieder op eigen wijze aan de weg, maar gelukkig is er ook sprake van een streven naar samenwerking. Af en toe leidt dat tot grotere acties, zoals die bij de vliegbasis Volkel.

Verder zei Jenny o.a.: We zouden de angst bij de bevolking voor het onbekende en de crisis moeten kunnen wegnemen, waar Geert Wilders nu zo heerlijk gebruik van maakt. Ik ben positief over onze acties en activiteiten en denk, dat de Europese acties 3 en 4 april groots zullen worden en dat we als vredesorganisaties, al samenwerkend, onze stem kunnen laten doordringen tot een groter deel van de bevolking dan tot nu toe. Onze kreet 'kernwapens weg en stop de NATO' kan volgens mij gevolgd worden door het zeggen dat wij tegen elke vorm van psychisch en fysiek geweld zijn. Dat wij streven naar een wereld zonder geweld d.m.v. actieve geweldloosheid.
Mijn positiviteit dank ik aan het feit, dat ik vergeven kan, verzoenen kan, en dat ik kan denken 'het gaat zoals het gaat'. Met een behoorlijke kennis van geschiedenis zie ik de stromingen binnen politiek en geloof door de eeuwen als golven op en neer gaan. Na vele jaren hopen, bidden, huilen, lachen, zingen, dansen durf ik op de vraag 'gaan we de goed kant op?' met Ella Fitzgerald te antwoorden 'it's not where you've come from, it's where you're going to'.+

30-3-2010